Γύρω στα 1969, ο κόσμος έχει χαθεί στη δίνη της μουσικής και των αλλαγών κοινωνικών και πολιτικών. Ο κόσμος, οχι η Ιρλανδία,που ξεκινα ή καλύτερα εντείνει έναν αγώνα ανεξαρτησίας απο τη Μ.Βρεττανία που εξελίσσεται σε έναν άτυπο εμφύλιο. Ο Κένεθ Μπράνα στην νέα του ταινία, μεσα απο την ιστορία μιας καθολικής οικογένειας, που όμως δεν ζει και δεν οριοθετεί τη ζωή της μέσα απο τη θρησκεία, μας μεταφέρει στην έναρξη της περιόδου των ταραχών. Μια οικογένεια που ο πατέρας εργάζεται στη Μ.Βρετανία και έρχεται ανα δεκαπενθήμερο να δει τη γυναίκα και τα δύο παιδιά του, τον έφηβο γιό και τον μαθητή του δημοτικού και κεντρικό ήρωα Buddy. Μια γειτονιά που όλοι ξέρουν όλους, αλλά μετά την επίθεση κατά των καθολικών , υψώνονται οδοφράγματα και γίνεται έλεγχος στην μετακίνηση.
Ο IRA που εμφανίζεται με την μορφή των τοπικών γκαγκστερ, που έχοντας μυριστεί αίμα και εξουσία, τον στελεχώνουν ζητώντας φόρο υποταγής με συμμετοχή ή σε είδος (χρηματική ενίσχυση). Οι αντιστοιχίες με την κόκκινη τρομοκρατία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τις δολοφονίες όσων δεν θέλησαν να γίνουν πιόνια στον εμφύλιο, εμφανής και λυπηρή.
Ο μικρός Buddy ζει σε έναν κόσμο που αλλάζει προς το χειρότερο. Ο δικός του στόχος ,η συμμαθήτρια του, Καθριν, καθολική, που είναι και ο πρώτος του έρωτας. Σύμβουλος του, ο παππούς του, πρώην ανθρακωρύχος με φιλοσοφική διάθεση και αναφορές σε όλη την Βρετανική σχολή ποίησης. Θυμόσοφος και μοιραίος για τις επιλογές του εγγονού του, σε αιώνιο έρωτα με την γιαγιά που ερμηνεύει εκπληκτικά η Τζούντι Ντεντς. Μια γιαγιά ,που κρατά ενωμένο το σπίτι, την οικογένεια και φροντίζει τον παππού, που αναβάλλει το αναπόφευκτο, την επίσκεψη στο νοσοκομείο για το πρόβλημα με τα πνευμόνια του, που δεν θέλει να αναγνωρίσει.
Η Ιρλανδία χωρίζεται στα δύο. Η οικογένεια του μικρού Buddy., υποφέρει απο λανθασμένες οικονομικές επιλογές, με τους γονείς του να πλησιάζουν στο διαζύγιο. Μια πολύ πιστή αναπαράσταση της εποχής, με αναφορές σε τραγούδια Ιρλανδών καλλιτεχνών που δένουν τις μεταξύ τους ενότητες. Μια προσφορά για εργασία και μετεγκατάσταση στην Αγγλία, θα θέσει την οικογένεια σε ακόμη μεγαλύτερες αναταράξεις. Ο IRA απαιτεί τον φόρο του. Ο πατέρας αρνείται να γίνει πιόνι του οποιαδήποτε. Η ένταση κοινωνική και ενδοοικογενειακή, έχει το αντίτιμο της. Οι πόλοι που ισορροπούν την οικογένεια ο παππούς και η γιαγιά, φθίνουν κάτω από το βάρος του χρόνου.
Ταραχές για ακόμα μια φορά, θα οδηγήσουν τις εξελίξεις. Σε ένα συναισθηματικό κρεσέντο, εν μέσω Βρετανών στρατιωτικών και IRA, η οικογένεια θα πάρει τις αποφάσεις της, δίχως επιλογές. Η απώλεια, θα οδηγήσει ευκολότερα στην επιλογή της μετανάστευσης, για όσους φύγουν και θα δικαιολογήσει τη φυγή σε όσους μείνουν πίσω. Έντονα συναισθηματική ταινία, με τον κεντρικό προωτοεμφανιζόμενο ήρωα, να γνωρίζει και να χάνει την πρώτη του αγάπη, θυσία στον βωμό του εμφυλίου. Μια οικογενειακή ιστορία που μέσα από τις εντάσεις και τις απώλειες της παρακολουθούμε και την αρχή της περιόδου των ταραχών που θα οδηγήσουν στην κορύφωση της βίας, τις απεργίες πείνας και τελικά την ειρήνευση, με κόστος κύρια στις οικογένειες , όπως αυτή που κινηματογραφεί με μαεστρία σε ασπρόμαυρο φιλμ ο Μπράνα. O Jude Hill ως Buddy είναι η ευχάριστη έκπληξη της ταινίας. Με την παιδική του αφέλεια, ονειρεύεται να κατακτήσει το φεγγάρι, παρέα με την Καθολική συμμαθήτρια του που έχει ερωτευθεί, υπό τις οδηγίες του φιλόσοφου παππού (Ciaran Hinds)και την αυστηρή επίβλεψη της μητέρας του. Ο κόσμος αλλάζει χωρίς να λαμβάνει υπόψη του,τις παιδικές ευασιθησίες του . Αλλά η οικογένεια και η αγάπη, θριαμβεύει , σαν μήνυμα ελπίδας ακόμη και στα σκοτεινά χρόνια του Ιρλανδικου εμφυλίου. Λιτό, δίχως τυμπανοκρουσίες, ένα οικογενειακό δράμα, που αντανακλά την έναρξη της περιόδου του πραγματικού εμφύλιου, αλλά και την αδυναμία των απλών ανθρωπων, να μισούν τον γείτονα τους, λόγω θρησκείας ακόμη και με τις απειλές των τραμπούκων του IRA. Δείτε το και διαβάστε το«Μην πεις λέξη-Βία και προδοσία στη Βόρεια Ιρλανδία. Η κρυφή ιστορία του IRA» - Patrick Radden Keefe (Μεταίχμιο).
Το κλείσιμο της ταινίας, ρεαλιστικό και συγκινητικό. Βαθιά ανθρώπινες και συνειδητοποιημένες οι κουβέντες του πατέρα, στην ερώτηση του γιου του, για ένα πιθανό μέλλον του με την καθολική συμμαθήτρια, του. Σημασία έχει ο άνθρωπος, οχι η θρησκεία του. Μια ταινία, που αν και τοποθετημένη στο 1969, συνεχίζει να μεταφέρει δύο διαχρονικά μηνύματα. Την ανάγκη να μην επιτρέπουμε σε θρησκείες και ιδεολογίες να μας στρέφουν εναντίον των συναθρώπων μας και την ανάγκη να αντισκεκόμαστε στον κάθε IRA,ΟΠΛΑ,ΕΑΜ που θέλει να επιβάλλει την "δημοκρατική αλλαγή" του με την βία και τον ωμό εκβιασμό.
Comments