Το Brexit αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί μια τραυματική εμπειρία για την Μ. Βρετανία γιατί ανέδειξε τις εσωτερικές ανισότητες, τον υπέρμετρο και παράλογο εθνικισμό κάποιων ομάδων, τον ρατσισμό στον οποίο πρωτοστατούν ταξικές ομάδες και όχι φυλετικές, βλέποντας σαν το νέο εχθρό το ευρωπαϊκό εργατικό δυναμικό και υποχρέωσε συγγραφείς σαν τους Χόρνμπι και Κόου να ασχοληθούν εκτενώς στα βιβλία τους μαζί του. Εδώ έχουμε ένα διπλό παιχνίδι, μια ιστορία ερωτική ανάμεσα σε μια μεσήλικά δασκάλα και έναν νεαρό προπονητή εφηβικών ομάδων, dj και υπάλληλο κρεοπωλείου, κάτι σαν το “Ρίτα Ριτάκι “των Κατσιμιχαίων με αντεστραμμένους τους όρους στα φύλα. Παράλληλα όμως έχουμε μια περιγραφή του Brexit, από την πλευρά των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων της Μ. Βρετανίας σε αντιπαράθεση με την αστική τάξη, αλλά και την οπτική πάνω στη σχέση από την πλευρά των λευκών φίλων της δασκάλας και της μαύρης οικογένειας του νεαρού dj.
Ο ρατσισμός των μαύρων απέναντι στους λευκούς ξεχειλίζει. Η καραμέλα της καταπίεσης, από ανθρώπους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην πολυφυλετική Βρετανία και η ανάγκη αυτοπροσδιορισμού με ιαχές πολέμου απέναντι σε κάθε λευκό ακόμη και αν εκείνος δεν κάνει διακρίσεις , είναι φαινόμενο που από τις Η.Π.Α πλέον έχει μεταφερθεί έντονα και στη Μ. Βρετανία. Η ενσωμάτωση που είχαν πετύχει, τώρα μετατρέπεται σε πολεμική διεκδίκηση αυτονομίας μέσα στην χώρα των λευκών όπως αρέσκονται να την ονομάζουν στις προσωπικές τους συζητήσεις. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που με κακοπληρωμένες δουλειές, ζητάνε το Brexit, γιατί ο κάθε Φαραντζ k Johnson έπεισε οτι πληρώνουν υπερβολικά ποσά, ως Μ. Βρετανία στην ΕΕ, που θα επιστραφούν σε αυτούς σαν επιδόματα, με την έξοδο της χώρας. Οι ίδιοι άνθρωποι που μισούν τους εργάτες από την ανατολική Ευρώπη γιατί ρίχνουν τους μισθούς και τους παίρνουν τις θέσεις εργασίας.
Αντίστοιχα σε οικογενειακό επίπεδο, η δασκάλα με τα δύο παιδιά, προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα σχόλια για τη σχέση με ένα μικρότερο της , ενώ η οικογένεια του dj, η συνομήλικη με την δασκάλα, νοσοκόμα μάνα του, φανατική της εκκλησίας δεν εγκρίνει την σχέση με μια “ηλικιωμένη» λευκή. Αντιδράσεις ποικίλες, ηλικιακές πολιτικές, πολιτιστικές, ταξικές για μια σχέση, που οι κεντρικοί ήρωες προσπαθούν αρχικά να πραστατεύσουν από τα εξωτερικά βλέμματα, την αδιακρισία και τον σχολιασμό. Όσο η σχέση προχωρά με μικρά βήματα, που περιλαμβάνουν ανθρώπινή επαφή και άνοιγμα των δύο ερωτευμένων στον κοινωνικό τους περίγυρο, εκτίθεται. Ο dj δέχεται τα πυρά των φίλων του και ειδικά όσων από τις φίλες του τον εποφθαλμιούν για τη σχέση του με μια λευκή, μεγαλύτερη από αυτόν, ενώ η οικογένεια του συμβιβάζεται αργά, με αντιρρήσεις, αλλά σταθερά. Αντίστοιχα η δασκάλα βιώνει με τη σχέση της με τον dj τον ρατσισμό της Βρετανικής αστυνομίας αλλά και τις προκαταλήψεις της μαύρης κοινότητας για τους λευκούς, εγκλωβισμένη μέσα σε φράσεις πολιτικής ορθότητας, απέναντι σε μια μονίμως θιγμένη και χωρίς πάντα δικαιολογημένη αιτία, μαύρη κοινότητα.
Στην Αγγλία πριν το Brexit, υπάρχει ένταση, φόβος για το αύριο, διχασμός και διχαστικός λόγος. Υπάρχει επίσης σκεπτικισμός και έλλειψη επιχειρημάτων από τις δύο πλευρές. Βασικό χαρακτηριστικό του όποιου διαλόγου, το μίσος και θεωρίες που σπάνια ισχύουν. Η δασκάλα, επιλέγει την απάντηση του Όχι, γιατί ο κύκλος της ψηφίζει παραμονή. Ο dj, έχει τον κύκλο του υπέρμαχο του Ναι, γιατί έχουν δαιμονοποιήσει την Ε.Ε ως υπεύθυνη για όλα τα προβλήματα τους, αλλά ο ίδιος δεν βρίσκει κάπου τη σωστή απάντηση και στην κάλπη εκφράζεται συνειδησιακά, με έναν τρόπο αφελή, εφηβικό αλλά αληθινό.
Το Brexit θα είναι πια γεγονός, όπως και η σχέση των δύο ανθρώπων, πέρα από ηλικιακές, ταξικές διαφορές και προσπάθειες επαναπροσδιορισμού. Θα δοκιμάσουν να γνωρίσουν ανθρώπους πιο κοντά σε αυτούς και θα καταλήξουν στην ικανοποίηση της αληθινής ανάγκης τους, μέσα από τη λογική του ένα βήμα , κάθε μέρα, επιστρέφοντας σε μια κοινἠ, πιο ανεκτική σχέση, μεταξύ τους και πιο ώριμη.. Το «Ακριβώς σαν εσένα» είναι ένα βιβλίο, γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις, ρεαλιστικό, τίμιο, ευαίσθητο όσο και γύρω από το Brexit. Μια κοινωνία σε απόγνωση αλλά και αδιέξοδο ,αναζητεί τη λύση σε τσιτάτα και επιθετικούς προσδιορισμούς. Τίποτα από αυτά δεν θα αποδώσει. Αντίστοιχα σαν αισθηματική ιστορία, δείχνει τα αδιέξοδα που οδηγείται μια σχέση, όταν αφήνει να παρεμβληθούν ανάμεσα στους εμπλεκόμενους, οι προκαταλήψεις, ταξικές, ηλικιακές. Ο Χόρνμπι εστιάζει στην ίδια την αγάπη και την αληθινή επικοινωνία των δυο ερωτευμένων που ξεπερνά όλα τα όρια και τα σύνορα, με δυσκολίες αλλά και επιτυχία, ανατρέποντας τα ειωθότα. Σε αντίθεση με τις προσπάθειές με συνομήλικους τους, που είτε έχουν παραδοθεί στο χρόνο, είτε έχουν την δική τους ατζέντα προτεραιοτήτων.
Ανάλαφρο σε ύφος, καταπιάνεται με βαθιά ανθρώπινα θέματα και αφήνει άφθονο χώρο στον αναγνώστη να σκεφτεί και να αναρωτηθεί με το τέλος του βιβλίου. Ακόμη ένας απολαυστικός Χόρνμπι.
Comentários