Ένα ιστορικό μυθιστόρημα, με στοιχεία φαντασίας, το οποίο στην ουσία αποτελεί έναν ύμνο στην αγάπη, τη συντροφικότητα και τον έρωτα πέρα από δυσκολίες ακόμα και όταν το βιολογικό τέλος πλησιάσει.
Σε μια Αγγλία χαμένη στην αχλή του χρόνου, ένα ζευγάρι Βρετανών αγγίζουν το βιολογικό τους όριο, ζώντας με συνοδό μαζί με μια αμνησία που επιφέρει μια παράξενη ομίχλη επιτρέποντας ουσιαστικά μόνο την κοντινή μνήμη. Σε μια χώρα που οι πόλεμοι Σαξόνων και Κελτών έχουν δώσει τη θέση τους σε μια ειρήνη, γκρίζα και φοβική, το ζευγάρι των γερόντων, τολμά να αφήσει την ηρεμία της κοινότητας, που τους έχει περιθωριοποιήσει εν μέσω μιας σειράς γεγονότων, που σκορπούν τον φόβο, καταιγίδες, προμηνύματα και επισκέψεις νεαρών γυναικών που μιλάνε για σημάδια της μοίρας.
Ο Ισιγκούρο με φόντο μια χώρα χαμένη στα όρια του ιστορικού και μυθικού χρόνου, μέσα από την ιστορία του ζευγαριού δημιουργεί μια αλληγορία για την ανάδειξη της μεσαιωνικής Ευρώπης, την αγάπη, τον έρωτα, τη λήθη και την σημασία των αναμνήσεων στη ζωή μας. Εκεί που το μυθικό παραδίδει την σκυτάλη στη σκληρή πραγματικότητα της ιστορίας, οι πάντες έχουν τον ρόλο τους. Οι μοναχοί που αντιπροσωπεύουν τον επερχόμενο ορθολογισμό και την στα σπάργανα επιστήμη, μαζί με την αυστηρότητα της οργανωμένης θρησκείας. Οι δύο ιππότες, ο Σάξονας και ο Βρετανός, το παρελθόν, ο ιππότης του Αρθούρου και το μέλλον ο Σάξονας που θα συγκρουστούν, δίχως διάθεση αλλά επιτακτικά, γιατί το μέλλον δεν μπορεί να αφήσει τα μίση του παρελθόντος να καίνε, αν θέλουμε να αναδυθούν τα νέα Εθνικά κράτη.
Η δράκαινα, φάντασμα του εαυτού της, που αποτελεί τη σύνδεση με τις φοβίες, τις προκαταλήψεις, τον τρόμο του παρελθόντος και εξοντώνεται σαν αποχαιρετιστήρια θυσία στο μυθικό παρελθόν.
Όμως οι δύο κεντρικοί ήρωες, η συνάντησή τους με τον Χάροντα, τον βαρκάρη, οι ερωτήσεις πριν διαβούν τη θάλασσα για το νησί των ψυχών, η αποκάλυψη της ζωής τους, όσο η ομίχλη απομακρύνεται και η συνειδητοποίηση της αγάπης που τους κρατά μαζί ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι της ομίχλης, είναι το κεντρικό ανθρώπινο μήνυμα του βιβλίου. Ο φόβος του ζευγαριού για το αν θα ξαναβρεθεί στην επόμενη ζωή, η βασανιστική συνειδητοποίηση ότι αν αγαπάς κάτι, πρέπει να το αφήσεις και αν ελπίζεις ότι η θύμηση της αγάπης αυτής θα σε κάνει να ξαναβρεθείς με τον/την αγαπημένο/η σου, περιγράφεται μέσα από μια μοναδικής ομορφιάς σκηνή, με έντονη συναισθηματική φόρτιση στο τέλος του βιβλίου.
Ο Καζούο Ισιγκούρο, με λεπτές πινελιές, χρησιμοποιεί το ιστορικό μυθιστόρημα, τις ισορροπίες ανάμεσα στο μυθιστόρημα του φανταστικού και το ψυχογραφικό μυθιστόρημα και προσφέρει μια ιστορία ευαίσθητη, θλιμμένη που όμως οδηγεί σε ένα βασικό μάθημα αυτογνωσίας. Αρχαίοι μύθοι, μυθικά πλάσματα αλλά και ο επερχόμενος Χριστιανισμός και η εξουσία με τη μορφή του Βασιλιά και των ιπποτών, είναι ο μανδύας που πέφτει σιγά σιγά για να μας αποκαλύψει μια ευαίσθητη ιστορία, αγάπης, προδοσίας, συμφιλίωσης και λατρείας μεταξύ ενός αντρόγυνου, που ο χρόνος δεν έχει έννοια και ο θάνατος αποτελεί μόνο το σκαλοπάτι για τη συνέχεια της ζωής σε μια άλλη διάσταση ή επίπεδο.
Ένα μελαγχολικό μυθιστόρημα, γεμάτο από το πράσινο της αγγλικής υπαίθρου, τον έρωτα, τη λήθη και τον πόνο της άγνοιας που συγκρούεται με την πικρή γεύση της γνώσης. Μια ιστορία για ευαίσθητους ανθρώπους, που ακόμη διαβάζουν για Δράκαινες και ιππότες. Ανθρώπους που κρατάνε το χέρι του συντρόφου τους σφιχτά, λαχταρώντας να θυμούνται το όνομά του στα τελευταία τους χρόνια. Χωρίς καμία ανάμνηση του παρελθόντος να μην μπορεί να αφήσει άλλη γεύση παρά τη γλύκα της συμβίωσης, σε πείσμα των αντιξοοτήτων, που θα συναντήσει μια σχέση στη διάρκεια της ζωής του ζευγαριού. Διαβάζεται με τη συνοδεία του Virgin Steele: Noble Savage
Comments