Η Σοβιετική Ένωση μέσα από ένα άλλο πρίσμα, αυτό των στενών συμβουλών και συντρόφων του Στάλιν. Η Φιτζπατρικ κάνει μια μεγάλη έρευνα γεμάτη στοιχεία για τις σχέσεις του Στάλιν με την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, από την εποχή του Λένιν έως το θάνατο του. Ο Δικτάτορας Στάλιν, εμφανίζεται εδώ, με τις αδυναμίες του αλλά και τη δυναμική του στη σχέση του με τους συντρόφους του. Τη επιλογή νέων διαδόχων, βοηθών, ευνοούμενων αλλά και τον τρόπο με τον οποίο με ενυπόγραφα ή ανυπόγραφα κείμενα σε Κρατικά έντυπα και καταγγελίες κατακρήμνιζέ όποιον θεωρούσε εμπόδιο για τον ίδιο και τη Σοβιετική Ένωση.
Η σχέση του με τους Μολότοφ, Χρουστσόφ, Τρότσκι, Ζινόβιεφ, Μαλένκοφ, Μπέρια, Κίροφ, Κουίμπισεφ, Ορτζονικιτζε, Καγκάνοβιτς,Μικογιάν, Βοροσίλοφ και πολλούς άλλους παρουσιάζεται αναλυτικά και εμπεριστατωμένα. Από τα πρώτα μετα επαναστατικά χρόνια, όταν προσπαθούσαν σε διπλό μέτωπο να απομονώσουν τους «αναθεωρητές» αλλά και να επιβάλλουν τα πλάνα της κολεκτιβοποίησης ,ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Ουκρανία, μέχρι τα χρόνια μετά τον ΒΠΠ, στα οποία η ΕΣΔΔ, προσπαθούσε να προσδιορίσει τα όρια της ως υπερδύναμη στον μεταπολεμικό κόσμο. Ο Στάλιν είναι παντού παρών, λιγότερο ή περισσότερο άμεσα εμπλεκόμενος στη λήψη των αποφάσεων. Παρακολουθεί τους συντρόφους του που τίθενται επικεφαλής κομματικών οργανώσεων εκτός Μόσχας. Συγχαίρει για τις επιτυχίες και όταν δει το μικρόβιο της φιλοδοξίας ή υπέρμετρη αναγνώριση και αγάπη από τον κόσμο, προβαίνει στις απαραίτητες διορθωτικές ενέργειες. Ελάχιστοι θα αρνηθούν να υπογράφουν και να αποδεχτούν τις ψευδείς συνήθως κατηγορίες στα κρατητήρια του Μπέρια. Όλα αυτά με μόνη ελπίδα τους να σώσουν φίλους και συγγενείς. Όμως στον Οργουελικό κόσμο του Στάλιν, τα πάντα συνδέονται και όταν αρχίσει να κυλά ο τροχός της καταστολής, ο πέλεκυς πέφτει επι δικαίων και αδίκων, προκειμένου να υφανθεί ένας αληθοφανής ιστός προδοσίας. Ο Μολότοφ βλέπει τη γυναίκα του να εξορίζεται, τον ίδιο να παραγκωνίζεται να πέφτει σε δυσμένεια αλλά παραμένει εκεί, υπομένοντας τις Σταλινικές αποφάσεις. Στο Κεντρικό συμβούλιο πρόσωπα αλλάζουν, εξαφανίζονται, παραγκωνίζονται ή έρχονται νέα, σε ένα σιωπηρό χορό μουσικών καρεκλών με διευθυντή το Στάλιν. Τον ίδιο άνθρωπο που βλέπει την οικογένεια του να απομακρύνεται από αυτόν και τον ίδιο να γίνεται ακόμη πιο απόμακρος και σκοτεινός.
Οι αλλαγές όμως έχουν τον Στάλιν στο τιμόνι της ΕΣΣΔ, μέσα στον ΒΠΠ, με απόλυτη αίσθηση του διακυβεύματος. Όπως και στα μεταπολεμικά χρόνια, ψυχολογεί τους αντιπάλους του και χρησιμοποίει κάθε μέσο για να διατηρήσει τους παντός σε μια ενότητα, κάτω από την Κεντρική εξουσία. Η Φιτζπακτρικ, αναλυτικά προσδιορίζει, ομάδες εξουσίας και ανθρώπους στα χρόνια μετά τη επανάσταση, τα προπολεμικά χρόνια, τον ΒΠΠ και τα χρόνια μέχρι το θάνατο του Στάλιν. Περιγράφει διεξοδικά τα παιχνίδια δύναμης και τις ραδιουργίες του Στάλιν αλλά και τις αντιδράσεις, ποιοι θεωρούσαν οτι τα πράγματα έχουν φτάσει στα άκρα. Από τον παραλογισμό της δίωξης των Σοβιετικών Εβραίων, μέχρι τις διώξεις των γιατρών, τα σημάδια της μεγαλομανίας, του αντισημιτισμού και της βαθιάς ανασφάλειας του Στάλιν είναι διάχυτα. Όπως διάχυτη είναι και η αίσθηση ότι οι συνεργάτες του, που είχαν επαφή με την Δύση λόγω θέσης, διπλωμάτες κτλπ ακόμη και ο Μολότοφ, γρήγορα βυθίζονταν στην αφάνεια, ως διεφθαρμένοι από τον καπιταλισμό ή τίθεντο σε παρακολούθηση.
«Οι σύμβουλοι του Στάλιν» είναι ένα βιβλίο που θα κουράσει με τη λεπτομέρεια του, αλλά ταυτόχρονα θα διαφωτίσει για τα παιχνίδια εξουσίας. Η ΕΣΣΔ είναι συνέχεια της Ρωσικής αυτοκρατορίας, με τους Βυζαντινισμούς στα υψηλά κλιμάκια, να κυριαρχούν. Σύμβουλοι και αποφάσεις που, πρώτα παίρνονται και μετά δημιουργούνται τα αναγκαία για τη στοιχειοθέτηση στοιχεία. Δυσμενείς μεταθέσεις, στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, εξορίες και ο φόβος, ότι η «προδοσία» ενός άνδρα ή μιας γυναίκας θα συμπαρασύρει και τους φίλους και συγγενείς. Ένα βιβλίο που θα σας δώσει μια άλλη άποψη για τα ανώτερα κλιμάκιά της εξουσίας στην ΕΣΣΔ, θα ανατρέψει την ιδέα που είχατε για πολλούς από αυτούς και θα επιβεβαιώσει, ότι ο Στάλιν, αγαπούσε την εξουσία περισσότερο από κάθε τα άλλο, με τον ίδιο να αισθάνεται εν μέρει ο Μεσσίας της Επανάστασης,, με αποτέλεσμα να αυτοεξοριστεί σε μια φυσαλίδα δύναμης, που δεν επιτρεπόταν η πρόσβαση σε κανέναν, ούτε καν στην οικογένεια του.
Βρείτε το χρόνο και τη διάθεση για να αποκτήσετε μια εις βάθος γνώση των παιχνιδιών εξουσίας του Κρεμλίνου στα κρίσιμα χρόνια διαμόρφωσης της ΕΣΣΔ και θα καταλάβετε πολλά πράγματα για τη σημερινή Ρωσία.
Comments