Ακόμα ένα καλοκαίρι, τροπικό πλέον, με δύο εκλογικές αναμετρήσεις, ένα τραγικό ναυάγιο, λαθρομεταναστών και έπεται συνέχεια με τη στάση των Τούρκων στο μεταναστευτικό. Μια χρονιά που ο χειμώνας, μαζί με τα επιτόκια και το ενεργειακό, θα φέρει αυξημένη αβεβαιότητα. Μέχρι τότε όμως το Musicandbooktales πιστό στο ραντεβού του, σας προτείνει βιβλία και μουσικές, που θα σας διεγείρουν πνευματικά και θα σας βοηθήσουν να γεμίσετε μπαταρίες. Γιατί όπως είπε και ένας εκ Κυπαρρισίας ορμώμενος καλός φίλος, βάζουμε undergound μουσικές και κανά βιβλίο, για να απενοχοποιήσουμε τις μεταλ καταβολές μας, να φανούμε κουλτουριάρηδες (sic),. Πράγμα σωστό, αλλιώς θα ήμασταν αριστεροί με δεξιές τσέπες,, συντάκτες σε Εφημερίδες ασύντακτες και με παρωπίδες. Απολαύστε ανεύθυνα, με ή χωρίς κουπόνια κοινωνικού τουρισμού
«Άκου το λιοντάρι» Σώτη Τριανταφύλλου- (Πατάκης)
Το «Άκου το λιοντάρι» είναι το πορτρέτο μιας αθηναϊκής οικογένειας. Η ιστορία των Λεοντάρηδων μοιάζει με την ιστορία της γειτονιάς τους, της Φωκίωνος Νέγρη, που στη δεκαετία του 1960 και του 1970 ήταν γνωστή με το όνομα Βία Βένετο. Αργότερα, όλα πήγαν στραβά, σχεδόν όλα: οι Λεοντάρηδες χωρίστηκαν σε εχθρικές φατρίες και είχαν το μερίδιό τους σε πόνο, αρρώστια, λάθη κι απογοήτευση. Η Φωκίωνος Νέγρη παρήκμασε μαζί με τους Λεοντάρηδες. Σ’ αυτό το μυθιστόρημα, ο αιφνίδιος θάνατος του Ηλία φέρνει στη μνήμη των επιζώντων μια γιορταστική παιδική ηλικία –στο κέντρο της πόλης και μέχρι την πίστα των Go-karts στην αθηναϊκή Ριβιέρα– και όλες τις χαμένες ελπίδες της νιότης τους .Η Σώτη Τριανταφύλλου επιστρέφει με ένα ακόμη οικογενειακό μυθιστόρημα, μια σάγκα, για την καρδιά της αστικής Αθήνας του 50-60, τη Φωκίωνος Νέγρη (θυμηθείτε τον Άλκη Γιαννακά και το «Ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη»). Μια ιστορία για την Αθήνα που άκμασε και παρήκμασε, για μορφές χαμένες στην αχλή του χρόνου, μυθικές ή γραφικές, σαν το παλιό , Ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ και τον larger than life Παεζάνο.
« Ιστορίες Από Την Κολυμά» Βαρλάμ Σαλάμοφ (Άγρα)
Το 1936, ο Βαρλάμ Σαλάμοφ, δημοσιογράφος και συγγραφέας, συλλαμβάνεται για αντεπαναστατική δράση και στέλνεται να εκτίσει την ποινή του στα σοβιετικά στρατόπεδα εργασίας – ένας από τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των σταλινικών εκκαθαρίσεων. Οι "Ιστορίες από την Κολυμά", αυτό το αριστούργημα της λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, είναι μια επική σειρά από σύντομα διηγήματα στα οποία αποτυπώνονται τα συνολικά δεκαεπτά χρόνια που ο συγγραφέας πέρασε στα σοβιετικά γκουλάγκ : έξι χρόνια ως σκλάβος στα χρυσωρυχεία της Κολυμά και στη συνέχεια, σε μια λιγότερο ανυπόφορη συνθήκη, ως αμειβόμενο νοσηλευτικό προσωπικό στις φυλακές-στρατόπεδα. Την αφήγησή του για τη ζωή στην Κολυμά άρχισε να τη γράφει μετά το θάνατο του Στάλιν το 1953. Είναι, αφενός, η βιογραφική κατάθεση ενός από τους λίγους επιζήσαντες των στρατοπέδων και, αφετέρου, μια ιστορική καταγραφή των ίδιων των γκουλάγκ· αλλά πρωτίστως είναι ένα λογοτεχνικό έργο ασύγκριτης δύναμης, διορατικότητας και πίστης. Μέσα από τη γραφή του ο Σαλάμοφ θέτει στόχο να απαντήσει στα θεμελιώδη ηθικά ερωτήματα που τον βασάνιζαν στα χρόνια των στρατοπέδων, εκεί όπου μεταξύ άλλων γνώρισε από πρώτο χέρι και τον κόσμο του εγκλήματος όπως πραγματικά είναι, πολύ πιο κακός απ’ ό,τι στο Υπόγειο του Ντοστογέφσκι : «Πώς κάποιος παύει να είναι άνθρωπος; » «Πώς γίνονται οι εγκληματίες ; »Το 1972, όταν έγραφε τις τελευταίες ιστορίες του, τα στρατόπεδα κατεδαφίζονταν, οι πύργοι φρούρησης και οι στρατώνες ισοπεδώνονταν. « Υπήρχαμε ; », ρωτάει ο Σαλάμοφ, και μετά, χωρίς δισταγμό: «Απαντώ: Υπήρξαμε». Ένα συγκλονιστικό βιβλίο, που μιλά από πρώτο χέρι για το ¨ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς και την έμπρακτη εφαρμογή του, εις βάρος κάθε διαφωνούντα
«Μπόρνβιλ (Bournville) Το διαιρεμένο βασίλειο»- Τζόναθαν Κόου (Πόλις)
Στο Μπόρνβιλ, ένα ήρεμο προάστιο του Μπέρμιγχαμ, λειτουργεί το διασημότερο εργοστάσιο σοκολάτας στην Αγγλία. Για την εντεκάχρονη Μαίρη και την οικογένειά της (βρισκόμαστε στο 1945), το Μπόρνβιλ είναι το κέντρο του κόσμου· είναι ο λόγος που οι δρόμοι τους μοσχοβολούν σοκολάτα· είναι το μέρος όπου εργάζονται οι περισσότεροι φίλοι και γείτονές τους για δεκαετίες. Η Μαίρη θα ζήσει εβδομήντα πέντε χρόνια που σημαδεύονται από μείζονες κοινωνικές αλλαγές. Παρακολουθούμε την πορεία της, από την τελετή στέψης της Βασίλισσας Ελισάβετ και τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ώς τους βασιλικούς γάμους, τις βασιλικές κηδείες, το Brexit και τον κορωνοϊό. Η Μαίρη θα αποκτήσει παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα. Κτίρια του εργοστασίου σοκολάτας θα μετατραπούν σε θεματικό πάρκο, καθώς η σύγχρονη ζωή και νέες ανθρώπινες κοινότητες εισβάλλουν στο ειρηνικό τους καταφύγιο. Από αυτούς τους ρευστούς καιρούς θα βγoυν άραγε η οικογένειά της, και η ίδια η χώρα, πιο ενωμένες ή θα καταλήξουν πιο αποκομμένες και διαιρεμένες από ποτέ;
«Είναι αλήθεια πως σε όλα μου τα βιβλία βρίσκει κανείς ψήγματα νοσταλγίας για μια Αγγλία όπου η ζωή ήταν καλή για τη μεσαία τάξη. Με αφετηρία τη δεκαετία του ’80 και τη Μάργκαρετ Θάτσερ, η βρετανική κοινωνία στράφηκε στον νεοφιλελευθερισμό. Νομίζω ότι συγκαταλέγεται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες με τις μεγαλύτερες ανισότητες: ένα έθνος διχασμένο ανάμεσα σε νικητές και ηττημένους. Τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι, και το μοντέλο της σοκολατοβιομηχανίας Cadbury’s –ενός καλοπροαίρετου καπιταλισμού, θα λέγαμε– μοιάζει αρκετά ελκυστικό σήμερα, σε σύγκριση με ό,τι μάς περιβάλλει. Βέβαια, το μοντέλο αυτό ανήκε σε μια εποχή όπου δεν αναγνωρίζονταν τα δικαιώματα των γυναικών, των ομοφυλόφιλων και των μαύρων, κυρίως – ήταν μια φρικτή περίοδος για τα μέλη αυτών των μειονοτήτων. Προσπάθησα να φανώ αμερόληπτος απέναντι σε κάθε εποχή που απεικονίζεται σε αυτό το μυθιστόρημα, επιδιώκοντας να αναδείξω και τα καλά και τα άσχημά τους».Τζόναθαν Κόου,
Μετά τη ‘Μέση Αγγλία» ο Κόου, ολοκληρώνει την δική του καταγραφή, περιγραφή της αλλαγής στην Αγγλική κοινωνία, μετά το Brexit και τη μνημειώδη και έμπρακτη αποτυχία του, καθηλώνοντας μας με την παρακολούθηση της αποτυχίας μέσα από την ζωή του απλού ανθρώπου, που βλέπει τον κόσμο να αλλάζει και την χώρα του, να διαιρείται χειρότερα από ο,τι σε χρόνια Παγκοσμίων Πολέμων.
«Τσίτσος, Η Γάτα Που Μιλούσε Πολύ» Χορχε Κάπα (Διόπτρα)
Ο Τσίτσος ήταν μια γάτα σαν όλες τις άλλες, μια γάτα που ζούσε με βάση το ιερό τρίπτυχο «Όταν νυστάξεις, κοιμήσου· όταν πεινάσεις, φάε και στο ενδιάμεσο γλείψου». Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι ήταν κάπως πιο προνομιούχος, μιας και ζούσε μέσα στα ανάκτορα και περιτριγυριζόταν από 15 ανυπόληπτες γάτες-πληβείους, ενώ είχε για υπηρέτη τον χουμανιστικό πατέρα του... ώσπου κάποια στιγμή συνέβη κάτι εξαιρετικό, κάτι που δεν είχε συμβεί για χιλιετηρίδες… Ο Τσίτσος ανακάλυψε ότι μπορεί να... ομιλεί. Και από εκείνη τη στιγμή δεν σταμάτησε να επιδίδεται σε ατέρμονους διαλόγους με τον πατέρα, συζητώντας για τα μυστικά και τις αλλόκοτες συμπεριφορές της γάτας, για την αδιαμφισβήτητη υπεροχή της έναντι στους χούμανς. Μέσα από έντονες πνευματικές ζυμώσεις, πανάρχαια, εναγώνια ερωτήματα όπως «υγρή ή ξηρά τροφή», «στείρωση ή όχι», επιτέλους βρήκαν την απάντησή τους, αλλά οι δύο θαρραλέοι συζητητές δεν σταμάτησαν εκεί! Καταπιάστηκαν και με φιλοσοφικά ζητήματα, όπως το αν υπάρχει νόημα στη ζωή και αν αυτή η μυστηριώδης ουρά που ξεφυτρώνει πίσω από τη γάτα για μια ζωή είναι δική της ή ξένη. Και ενώ ζούσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, κάτι το σκοτεινό, το απειλητικό συνέβη κάπου στην Άπω Ανατολή, κάτι που απείλησε να ανατρέψει ολοκληρωτικά την καθεστηκυία τάξη στην αυτοκρατορία της πριγκίπισσας Τσίτσου! Αγαπητοί μου followers, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε ανοιχτά για την κατάκτηση του κόσμου από το είδος μου, με τη βοήθεια του πτωχού ανθρώπου μου. Με αγάπη, Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ
Όσοι παρακολουθείτε την απόλυτη γατοφιλική, ομώνυμη σελίδα στο Facebook, θα χαρείτε με την ανάγνωση ενός βιβλίου, που η οπτική ματιά της γάτας κυριαρχεί και εκπλήσσει, εμάς τους ταπεινούς χούμανς.
«Η Περιπλανώμενη Βιβλιοθήκη Της Ερήμου» Ομάιμα Αλ Καμίς (Κλειδάριθμος)
Η μαγευτική ιστορία ενός βιβλιοπώλη της εποχής των Σταυροφοριών που ξεκινάει ένα ταξίδι στις σημαντικότερες μεσαιωνικές πόλεις του ισλαμικού κόσμου. Στην παράδοση των σπουδαίων Αράβων εξερευνητών και περιηγητών συγγραφέων του Μεσαίωνα, ο Μαζίντ αλ Χάναφι, γραφέας και λάτρης των βιβλίων, ονειρεύεται μεγαλοπρεπείς βιβλιοθήκες από το απομονωμένο χωριό του στην Αραβική Έρημο. Το πάθος του για τον κόσμο των γραμμάτων τον οδηγεί σε μια μυστική κοινότητα λαθρεμπόρων βιβλίων και ξεκινά ένα ταξίδι στις ονομαστές πρωτεύουσες της εποχής – τη Βαγδάτη, την Ιερουσαλήμ, το Κάιρο, τη Γρανάδα και την Κόρδοβα. Εκεί ανακαλύπτει έναν επικίνδυνο, νέο κόσμο γεμάτο ιδέες και βιώνει την πολυπολιτισμικότητα του χρυσού αιώνα του Ισλάμ, τις σέκτες, τις φιλοσοφικές σχολές, τις συρράξεις και τον τρόπο ζωής. Η μαγική αφήγηση της Ομάιμα Αλ Καμίς και οι ζωντανές περιγραφές της για τον χρόνο και τον τόπο χαράσσουν μια διαδρομή μέσα από αρχαίες πόλεις και πολιτισμούς και μας βυθίζουν σε μια μακρινή εποχή, αποκαλύπτοντας τις πνευματικές συζητήσεις και τους αγώνες που συνεχίζουν να μαίνονται έως σήμερα.
"Έντιμοι άνθρωποι" Λεονάρδο Παδοπύρα (Καστανιώτης)
Αβάνα 2016. Ιστορικά γεγονότα αναστατώνουν τη ζωή στην Κούβα: η αναμενόμενη επίσκεψη του Ομπάμα και η εξομάλυνση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, μια συναυλία των Ρόλινγκ Στόουνς, μια επίδειξη μόδας του οίκου Σανέλ. Έτσι, όταν ανακαλύπτεται ακρωτηριασμένο το πτώμα ενός πρώην κυβερνητικού στελέχους, η αστυνομία δεν έχει επαρκείς δυνάμεις να ασχοληθεί με την υπόθεση και αναγκάζεται να απευθυνθεί για μια μικρή βοήθεια στον Μάριο Κόντε. Αυτός θυμάται ότι ο νεκρός, ένας άνθρωπος δεσποτικός, βάναυσος και σκοτεινός, είχε υπάρξει επί σειρά ετών λογοκριτής και εκβιαστής πολλών καλλιτεχνών. Μετά από λίγες μέρες, αφού εντοπιστεί ακόμα ένα πτώμα δολοφονημένο υπό παρόμοιες συνθήκες, αρχίζουν να χτυπούν όλοι οι συναγερμοί. Παράλληλα, σε τούτη την ιστορία έρχεται να προστεθεί μια άλλη από τις αρχές του περασμένου αιώνα, τότε που η Αβάνα ήταν η «Νίκαια της Καραϊβικής» και η απειλή του κομήτη Χάλεϊ επισκίαζε τους ξέφρενους ρυθμούς της. Από εκείνα τα ταραγμένα και μεταβατικά χρόνια αναδύεται επίσης η παράξενη μορφή κάποιου που έγινε γνωστός ως ο μεγαλύτερος μαστροπός της εποχής. Παρελθόν και παρόν συναντιούνται με τρόπους που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Ακόμα μια περιπέτεια με ήρωα, τον πρώην αστυνομικό και νυν παλαιοβιβλιοπώλη και ανα περίπτωση, περίσταση, ιδιωτικό ερευνητή, Μάριο Κόντε. Όσα γνωρίσαμε στον Παδούρα είναι και πάλι εδώ, Η σήψη του καθεστώτος στην Κούβα, ο έρωτας, η φιλία, το καλό φαγητο και το ποτό σαν καταφύγια από μια Κούβα που τρώει τα παιδιά της, σαν άλλος Κρόνος. Μαζί με μια πλοκή που αναμιγνύει το παρεθόν με το παρόν σε ένα ακόμα συναρπαστικό μυθιστόρημα, με καιρό που πλέον προσομοιάζει της Αβάνας. Βάλτε ένα ρούμι και διαβάστε με πάθος.
«Λεωφόρος Λίνκολν» - Amor Towles (Διόπτρα)
Τον Ιούνιο του 1954 ο δεκαοκτάχρονος Έμετ Γουάτσον επιστρέφει με το αυτοκίνητο των φυλακών στο σπίτι του στη Νεμπράσκα, αφού εξέτισε ποινή δεκαπέντε μηνών για φόνο εξ αμελείας .Έχει χάσει από καιρό τη μητέρα του, ο πατέρας του έχει πεθάνει πρόσφατα και το οικογενειακό αγρόκτημα έχει κατασχεθεί από την τράπεζα. Ο Έμετ σχεδιάζει να πάρει τον οκτάχρονο αδελφό του, τον Μπίλι, και να τραβήξουν προς την Καλιφόρνια για να φτιάξουν τη ζωή τους από την αρχή. Όταν όμως το αυτοκίνητο φεύγει, ο Έμετ ανακαλύπτει ότι δύο συγκρατούμενοί του από το αγροτικό αναμορφωτήριο –ο αποφασιστικός, χαρισματικός Ντάτσες και ο απλοϊκός, χαμένος στον κόσμο του Γούλι– είχαν τρυπώσει στο πορτμπαγκάζ. Οι δυο τους έχουν σκαρφιστεί ένα εντελώς διαφορετικό πλάνο για το μέλλον του Έμετ – ένα σχέδιο που θα οδηγήσει και τους τέσσερις σε ένα μοιραίο ταξίδι προς την αντίθετη κατεύθυνση: προς την πόλη της Νέας Υόρκης. Με πλοκή που απλώνεται σε διάστημα δέκα ημερών, το τρίτο μυθιστόρημα του Towles αποτελεί μια πολυεπίπεδη περιπέτεια αυτοανακάλυψης, γεμάτη ετερόκλητους χαρακτήρες, από περιπλανώμενους που ζουν μέρα με τη μέρα ακολουθώντας τις γραμμές του τρένου και πληθωρικούς αρτίστες του βαριετέ μέχρι αριστοκράτες του Άπερ Ιστ Σάιντ. Ένα συναρπαστικό, απολαυστικό ταξίδι· ένα μυθιστόρημα ζωντανό, χειμαρρώδες και συγκινητικό.
«Μένγκελε, Το αληθινό πρόσωπο του "Αγγέλου του Θανάτου"» David G. Marwell (Εκδόσεις Gutenberg)
Σπάνια ένας άνθρωπος έχει γίνει παγκόσμια η προσωποποίηση του κακού επί δεκαετίες. Ο Γερμανός ιατρός και αξιωματικός των SS, Joseph Mengele είναι μια από αυτές τις προσωπικότητες. Οι λόγοι που ως σήμερα τα βιβλία γύρω από αυτόν τον άνθρωπο συναγωνίζονται τον ιδρυτή του Ναζισμού Αδόλφο Χίτλερ, λίγοι αλλά εύλογοι. Ο πρώτος ότι αντιπροσώπευσε την ευγονική , την ρατσιστική θεωρία περί Άριας φυλής και φυλετικής ανωτερότητας μέσα από επιστημονικές θεωρίες και ακόμη χειρότερα αποδείξεις μέσω ειδεχθών πειραμάτων. Ο δεύτερος ότι παρέμεινε ασύλληπτος μέχρι το τέλος της ζωής του, φυγάς στην Νότιο Αμερική. Ο τρίτος ότι παρέμεινε αμετανόητος για όσα έκανε.. Εδώ δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια εξιστόρηση φρικαλεοτήτων. Αντίθετα έχουμε μια προσπάθεια εκλογίκευσης και ερμηνείας της ζωής ενός επιστήμονα , που κατέληξε σε συμπεράσματα που ευτυχώς για εμάς και δυστυχώς για την μειοψηφία των υποστηρικτών ρατσιστικών θεωριών, έχουν καταρριφθεί με αντικειμενικά και επιστημονικά κριτήρια. Η παρουσίαση της ζωής του ξεκινά από την παιδική του ηλικία, όταν και μαθαίνουμε για μια σειρά προβλημάτων υγείας που είχε, που σχεδόν απαγόρευσαν την είσοδο του στο στρατιωτικό τμήμα των SS. Οξύμωρο και κωμικοτραγικό αν σκεφτεί κανείς ότι η «έρευνα» του Mengele βασίστηκε στην προσπάθεια να εξαλειφθούν γενετικές ανωμαλίες που οδηγούσαν σε μια πιο αδύνατη Γερμανική φυλή και ένα ασθενικό Γερμανικό Έθνος. Τα νεανικά του χρόνια περιγράφονται με λεπτομέρειες χωρίς να πλατειάζει ο συγγραφέας, δίνοντας ταυτόχρονα με πολύ έξυπνο τρόπο, το περιβάλλον της ταπεινωμένης από τη συνθήκη των Βερσαλλιών Γερμανίας, μιας χώρας που αναζητούσε σύμβολα και ήρωες. Το πρώτο σημείο που σε συνταράζει, είναι το τυχαίο της ενασχόλησης του με την ιατρική. Μια πρόταση ενός συμφοιτητή του να παρακολουθήσει μαθήματα ενός διακεκριμένου γενετιστή στο Πανεπιστήμιο, οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στο θάνατο, γιατί δημιούργησε ένα γιατρό τέρας. Η επιστημονική περιέργεια του Mengele, διοχετεύθηκε στην γενετική που τότε ήταν στα πρώτα βήματα της, χρησιμοποιώντας εξωτερικά χαρακτηριστικά για να στηρίξει τις θεωρίες ανωτερότητας των Ευρωπαίων.. Ο Mengele παρουσιάζεται ως ένας επιστήμονας που δίχως ηθικές αναστολές, στο όνομα μια λανθασμένης τελικά θεωρίας ανωτερότητάς μελετά συγκεκριμένα τα δίδυμα! τη χειλεστία, υπερωιοσχιστία και χρησιμοποιεί το υλικό του με προσοχή, όχι λόγω ανθρωπισμού, αλλά λόγω γνώσης της αξίας του, ως δυσεύρετο. Αν έχετε πείρα εργαστηρίου, θα ανατριχιάσετε από το ποσό κυνικός είναι ο ερευνητής, σαν οι άνθρωποι να είναι ινδικά χοιρίδια.
Η περιγραφή των χρόνων του στο Άουσβιτς, συγκλονίζουν, με την αποστασιοποίηση, την συγκριτική περιγραφή και την απόδειξη, για τον γιατρό θάνατο, της πίστης του, ζηλωτής σχεδόν της θεωρίας του υπεράνθρωπου, που δικαιολογεί και θα δικαιολογήσει ως το τέλος της ζωής του, την χρήση άλλων ανθρώπων, ανυπεράσπιστων ακόμη και παιδιών ως πειραματόζωα. Οι φρικαλεότητες των στρατοπέδων , θα δώσουν τη θέση τους στα χρόνια της ήττας της Γερμανίας και θα αναδείξουν την ευφυΐα του Αγγέλου του θανάτου. Έχοντας αρνηθεί για λόγους υγιεινής να έχει το τατουάζ των SS στο μπράτσο με την ομάδα αίματος θα καταφέρει να διαφύγει της δικαιοσύνης από τους συμμάχους αν και αιχμαλωτίστηκε και με πλαστά χαρτιά να ακολουθήσει το δίκτυο διαφυγής στη Νότιο Αμερική , μέσω Γένοβας. Παράλληλα παρακολουθούμε την σχέση με την γυναίκα του και την οικογένεια του, που με την βιομηχανία τρακτέρ που είχε στη Γερμανία τον συντήρησε επι μακρόν.
Η μυθιστορηματική διαφυγή του, μας βυθίζει στον κόσμο της συνεχούς κίνησης, της παρακολούθησης και του φόβου στον όποιο έζησε. Πεπεισμένος ότι θα τον κυνηγήσουνε ο Mengele δεν σταματά να παίρνει προφυλάξεις, στην φιλοναζιστική Αργεντινή, την Ουρουγουάη και τέλος τη Βραζιλία. Η ζωή του Mengele περιγράφεται εκτεταμένα, με αναφορές στους πραγματικούς βοηθούς του αλλά και αναδίνοντας την πικρία του, για την ζωή του ως φυγά με ελάχιστα μέσα που επιβιώνει , ενώ παλιοί συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο χαίρουν εκτίμησης και δόξας. Ο θάνατος του, θα είναι ένα ακόμα κομβικό γεγονός στο βιβλίο. Από την περιγραφή του κυνηγητού του, από την Μοσαντ και τον Γερμανό εισαγγελέα Μπάουερ, θα μετακινηθούμε στο τμήμα που είναι σχεδόν το ένα τρίτο του βιβλίου . Την αλήθεια για τον θάνατο του και την ταυτοποίηση του νεκρού. Επιστημονικές μέθοδοι, στοιχεία , αξιοπιστία, αναξιοπιστία, συγκρούσεις ειδικών και ανακρίβειες που δίνουν λαβή στην μια η την άλλη πλευρά να ερμηνεύσουν τα αποτελέσματα ή να τα αμφισβητήσουν θα αποτελέσουν ένα πολύ ενδιαφέρον τμήμα του βιβλίου, που θα διαρκέσει σχεδόν δυο δεκαετίες, μέχρι αρχεία οδοντιατρικά και τεστ DNA να κλείσουν τον φάκελο Mengele δινόταν στα θύματα του, την ειρήνη που αναζητούσαν .
«Το ημερολόγιο ενός βιβλιοπώλη»- Shaun Bythell (Key books)
Ένα πραγματικό ημερολόγιο καταγραφής της ζωής στο βιβλιοπωλείο-παλαιοβιβλιοπωλείο του Σον Μπάιτελ. Ενός νεαρού, που μετά το πανεπιστήμιο, αγόρασε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο στο Ουίγκταουν , στη Σκωτία (το δεύτερο μεγαλύτερο). Πόσο συναρπαστική μπορεί να είναι η ζωή σε ένα χώρο γεμάτο βιβλία? Για τους περισσότερους ελάχιστα.. Για όσους η μυρωδιά του χαρτιού, το άγγιγμα της πλάτης του βιβλίου, η έκπληξη μπροστά σε μια παλιά έκδοση σημαίνουν κάτι, πολύ. Ο Μπάιτελ, κάνει ακόμη και το λογιστικό κομμάτι της ζωής του βιβλιοπώλη, να έχει ενδιαφέρον. Ο ισολογισμός εσόδων, εξόδων, τα ενθαρρυντικά ή αποθαρρυντικά μηνύματα από τη λογίστρια, το ψάξιμο για εποχιακούς συνεργάτες, η επαφή με πλανόδιους μεσάζοντες στην πώληση παλιών βιβλίων και κύρια η ανίχνευση παλιών αξιόλογων βιβλίων σε βιβλιοθήκες προς πώληση. Εκεί είναι το ένα από τα δύο πιο όμορφα, ανθρώπινα, δημιουργικά και ζωντανά τμήματα του βιβλίου. Οι περιπέτειες με ένα παλιό βανάκι, σε βιβλιοθήκες συνταξιούχων, που ελπίζουν σε ένα τελευταίο εφάπαξ, χήρων που δεν θέλουν πια να θυμούνται, όσα έχουν συνδέσει με αναμνήσεις, παιδιών που αποχωρίζονται ο,τι σήμαινε τη ζωή για τους γονείς τους. Ο Μπάιτελ μιλά για την αγάπη του για τα βιβλία, για την παλιά γενιά βιβλιοπωλών με τους έντυπους καταλόγους πριν την έλευση του Αμαζον, του ιντερνέτ και των εξειδικευμένων σαιτ, τους κυνηγούς βιβλίων που τα μεταπωλούσαν και τη χαμένη σε μερικά χρόνια τέχνη του παλαιοβιβλιοπώλη με γνώσεις, όπως και σε αντίστοιχα είδη βλπ Βινύλια. Μας μιλά για το παλαιοβιβλιοπωλείο του, ένα οργανισμό ζωντανό, με τον ίδιο ,την ιδιόρρυθμη, χίπισσα, νου ειτζ υπάλληλο του Νίκι που διαφωνεί και αυτενεργεί αλλά αποτελεί και τη πιο πιστή του φίλη.
Το δεύτερο κομμάτι του βιβλίου, που το καθιστά μοναδικό, η περιγραφή των πελατών και των σχέσεων τους με το κατάστημα. Εποχιακοί, συνδρομητικοί, τουρίστες και περίεργοι, όλοι είναι εκεί. ‘Άνθρωποι που θα μπουν για να ζεσταθούν από τη βροχή ή για να διαμαρτυρηθούν για το κρύο στο βιβλιοπωλείο (παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Σον να αποκαταστήσει τη θέρμανση και μόνωση). Άνθρωποι που θα ζητήσουν έκπτωση στην προσφορά. Άνθρωποι που θα ζητήσουν να αγοράσουν το βιβλίο στην αρχική αναγραφόμενη τιμή που ίσως είναι σε νομίσματα ακόμη και εκτός κυκλοφορίας. Όσοι πουλάνε και δεν ικανοποιούνται από την τιμή που τους δίνεται, γιατί είναι πεπεισμένοι ότι έχουν μοναδικά κομμάτια. Πελάτες που πετάνε από την χαρά τους γιατί ανακαλύπτουν βιβλία που τα ψάχνουν χρόνια, ή τους φέρνουν σε επαφή μέσω σημειώσεων και αφιερώσεων με το παρελθόν τους ή της οικογένειας τους. Το βιβλιοπωλείο είναι ένα χωνευτήρι αναμνήσεων και στιγμών που διαφυλάττει, με τα βιβλία χάρτινους φύλακες και τον Σον Μπάιτελ ακοίμητο θεματοφύλακα. Το βιβλίο είναι γραμμένο με την μορφή καθημερινού ημερολογίου, με μερικές πολύ όμορφες λεπτομέρειες, που τονίζουν την αλλαγή ανάμεσα στο φυσικό και το ηλεκτρονικό εμπόριο και σε κάνουν συμμέτοχο στην αγωνία αλλά και τις όμορφες στιγμές του παλιο βιβλιοπώλη. Έτσι διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, λειτουργώντας σαν ένα ζωντανό χρονικό μια επιχείρησης αλλά και μας τέχνης που χάνεται.
"ΡΟΚΕΝΤΡΟ" - Γιάννης Σιδεράκης (ΟΞΥ)
Βιωματικό, μουσικό, αληθινό από έναν ρόκερ στην ψυχή και την ουσία. το νέο βιβλίο του Γιάννη Σιδεράκη, είναι μια σειρά ιστοριών για όσους ακόμα συγκινούνται από το ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας, μέσα από το οικογενειακό αυτοκίνητο ή ενώ κοιτάνε το φουσκωμένο λογαριασμό της Δ.Ε.Η. Για ανθρώπους που η μουσική συνδέθηκε και τροποποίησε το DNA τους , δίνοντας στοιχεία αναγνωρισιμότητας ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους, ανθρώπους που έμειναν στην ουσία, ακόμα και όταν τα μαλλιά αραίωσαν ή έπεσαν, τα δερμάτινα αντικαταστάθηκαν με ρούχα δουλειάς και η πρεσβυωπία χτύπησε την πόρτα, αλλά ο ήχος του Back in Black κάνει ακόμα το σώμα να κινείται στον αέναο ρυθμό του ΡΟΚΕΝΤΡΟ. Για όσους , όπως ο συγγραφέας το μεγαλύτερο κατόρθωμα στη ζωή τους είναι τα παιδιά τους, αλλά η ίδια τους η ζωή είναι ροκεντρο. Για τους υπόλοιπους , δεν θα καταλάβετε, δεν πειράζει, το ροκεντρο ήταν και θα είναι πάντα αστική μουσική και επανάσταση.
Έξω βρέχει, άλλη μια γαμημένη βροχερή μέρα. Κοιτάζω απ’ τη βιτρίνα τους ανθρώπους να περνούν βιαστικά, με κεφάλια σκυμμένα. «Πού πηγαίνουν; Γιατί πηγαίνουν;», σκέφτομαι. Περνάει ο φίλος μου ο Τάκης, παλιός φίλος. Φοράει τζιν στενό, ξεβαμμένο, μυτερά παπούτσια κι ένα πέτσινο μπουφάν με τον γιακά σηκωμένο. Τα μαλλιά του, βρεγμένα, δείχνουν ακόμα πιο αραιά και το πρόσωπό του, σφιγμένο από τις ψιχάλες που τον χτυπάνε, ακόμα πιο ρυτιδιασμένο. Με κοιτάει, τον κοιτάω και με πλησιάζει. «Πότε θα πάμε για λίγο ροκεντρό, ρε μαλάκα;» μου λέει. «Βαστάς ακόμα, Τάκη;» του απαντάω. Με κοιτάει βλοσυρά στην αρχή και μετά χαμογελάει. «Όταν δεν θ’ αντέχω άλλο να ροκάρω, έλα να με θάψεις!» Ροκ ιστορίες που πηγάζουν απ’ την καρδιά και απευθύνονται ακριβώς εκεί. Για όσους το έκαναν τρόπο ζωής, το βίωσαν και αφομοιώθηκαν, αλλά και για όσους θυμούνται μια εποχή που έφυγε και δεν θα ξαναγυρίσει. Ροκ ιστορίες για το πώς είναι να ζεις με πάθος για κάτι που αγαπάς. Να το υπηρετείς και να δέχεσαι τις συνέπειες.
«Κομματοκρατία- το πραγματικό πολίτευμα της Ελλάδος» Β.Νικόπουλος (Κυριακίδης)
Ο πρώην Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασίλειος Νικόπουλος σε ένα βιβλίο που σε υποχρεώνει να σκεφτείς και να αντικρύσεις την πολιτική αλήθεια και εξαθλίωση, δίχως φιοριτούρες και κομματικά τσιτάτα. Σε μια χώρα που τα κόμματα και οι κομματικοί στρατοί ερίζουν για την εξουσία και τον διαμοιρασμό του Δημόσιου και πλέον μετά το 2015 και ιδιωτικού πλούτου, βιβλία όπως το παρόν, λειτουργούν ως αφυπνιστές συνειδήσεων. Η αλήθεια είναι εκεί έξω αρκεί να της δεις και να αποφασίσεις τις επόμενες κινήσεις επιλογές σου. Από έναν άνθρωπο με εμπειρία λόγω της εμπλοκής του με το Δικαστικό σύστημα της χώρας στην ανώτατη βαθμίδα, ένα βιβλίο, που μιλά για όσα λέγονται ψιθυριστά για να μην ενοχληθούν τα «καλώς κείμενα» της κοινοβουλευτικής «Δημοκρατίας»
“Οι ζωές του Brian”- Brian Johnson (Ψυχογιός)
Μια αυτοβιογραφία γραμμένη με ένταση και ηλεκτρισμό, συγκίνηση και χιούμορ. Μια απολαυστική αφήγηση από τον «άνθρωπο με την τραγιάσκα».
Ο Brian Johnson θυμάται τη ζωή του και την ξεδιπλώνει σε αυτό το βιβλίο σε μικρά επεισόδια, σε ιστορίες που μπλέκουν η μία με την άλλη, ακριβώς όπως θα συνέβαινε αν ήταν σε μία παμπ με τους φίλους του και, ανάμεσα σε μεγάλα ποτήρια μπίρας και πολλά γέλια, τους εξιστορούσε πώς έφτασε από τo περιφερειακό γκλαμ ροκ συγκρότημα, τους Geordie, να γίνει ο βασικός τραγουδιστής του πιο εκρηκτικά ηλεκτρικού συγκροτήματος της ροκ, των AC/DC.
Το 1980 έρχεται η αναπάντεχη ευκαιρία να διεκδικήσει τη θέση του Μπον Σκοτ, του τραγουδιστή τους. Είναι απολαυστικός ο τρόπος που περιγράφει την πρώτη γνωριμία με το γκρουπ και το crew, πώς μπόρεσε να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους από την πρώτη στιγμή σχεδόν, χωρίς ο ίδιος να το καταλάβει. Η γνωριμία με τους δύο αδερφούς Άνγκους και Μάλκολμ Γιανγκ, την καρδιά των AC/DC, έδωσε ένα νέο κοκτέιλ στον ήχο του γκρουπ που καθιερώθηκε αμέσως. Η φωνή του Johnson είναι ακριβώς αυτό που ήθελαν οι AC/DC: ο ήχος της ηλεκτροπληξίας.
Το άλμπουμ Back in Black, το πρώτο των AC/DC χωρίς τον Σκοτ, ο οποίος πέθανε αφήνοντας το συγκρότημα σε ένα απόλυτο μαύρο -όπως είναι και το εξώφυλλό του-, το πρώτο με τη φωνή και τη συμμετοχή του Brian Johnson στους στίχους, γνώρισε κατακλυσμιαία επιτυχία: Έγινε το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία του ροκ. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Μια απολαυστική βιογραφία από τον τραγουδιςτή των ACDC , που έφτασε να «απολυθεί» ΄’όταν εμφάνισε απώλεια ακοής και αδυναμία να ανταπεξέλθει στις συναυλιακές υποχρεώσεις, αλλά επανήλθε με τον θάνατο του MalcolmYoung, για να δώσει παράταση ζωής στον Αυστραλέζικο ροκ θρύλο που ακούει στο .όνομα ACDC. Όπως λέει και ο φίλος μου Γιάννης Παπαευθυμίου, διαβάζεται σε ένα διήμερο.(Τον εμπιστεύομαι)
Και μερικές προτάσεις για να συνοδεύσουν το διάβασμα
Austin meade- "Abstract art of an unstable mind"
Iggy pop- 'Every loser"
HAKEN- "Fausta"
DeWolff - ‘Love, Death & In Between’
CITY KINGS-"Steel rock n roll"
BLACK STAR RIDERS- "Wrong side of paradise"
DEF LEPPARD- "Drastic Symphonies"
FANTASTIC NEGRITO- "Grandfather Courage"
THE WINERY DOGS-'III"
JUDICATOR- "Majesty of decay"
ALL THEM WITCHES- "Bakers dozen"
POLYPHIA- "Remember that you ll die"
Tyler Bryant and the Shakedown- "Shake the roots"
THE LAST INTERNATIONAL PLAYBOYS-"Who shot Roy"
Comments