Η τελευταία δουλειά του Stephen King πραγματεύεται όλα όσα έχουμε αγαπήσει σε αυτόν,
στις σωστές αναλογίες. Παρελθοντο λατρεία και λαγνεία, αναφορές σε ιστορικά πρόσωπα και
την αγαπημένη του δεκαετία τέλη 50ς,αρχές 60ς, καθηγητές, μικρές κοινότητες, η αίσθηση
του επερχόμενου κακού και του μοιραίου, που λειτουργεί ως εμπόδιο.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ένας καθηγητής φιλολογίας συνδέεται άθελα
του, μ΄ έναν εστιάτορα στη δεκαετία του 90 και ανακαλύπτει πως μπορεί να μεταφερθεί στο
παρελθόν, αλλάζοντας το για να επηρεάσει το μέλλον. Η συμπόνια του για έναν ανάπηρο
σχολικό επιστάτη και η επιμονή του εστιάτορα φίλου του, να δοκιμάσουν αυτή την είσοδο
στον χωροχρόνο θα τον κάνει να δοκιμάσει ένα πρώτο ταξίδι, που θα μας ξεναγήσει στην
Αμερική των φυλετικών διακρίσεων και των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του 60, με το
φόβο του πυρηνικού ολοκαυτώματος και το ξέσπασμα του ροκ ν ρολ. Ο Κίνγκ υπερβάλλει
τον εαυτό του, δημιουργώντας ένα πολύ όμορφο κλίμα, μέσα από τα μάτια του δασκάλου,
ταξιδιώτη του χρόνου και μια πολύ «λειτουργική» ιστορία.
Αφού επιστρέψει στον ετοιμοθάνατο λόγω καρκίνου φίλο του, ο κεντρικός ήρωας, ο Τζεικ,
ξανά επιστρέφει στο παρελθόν με ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο στο μυαλό του. Να αποτρέψει
τη δολοφονία του Τζων Κένεντι, ένα όνομα φετίχ , για τους Αμερικανούς, μια θρυλική μορφή,
ακριβώς γιατί δολοφονήθηκε, πριν προλάβει να φθαρεί ουσιαστικά και παρέμεινε ως
προοδευτικός πρόεδρος στα μάτια του κόσμου.
Από τη στιγμή αυτή και μετά οι ιστορίες (προσωπική ζωή-απόπειρα δολοφονίας)
εμπλέκονται, αλλάζουν και η προσωπική ζωή του ήρωα που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μαζί
με την αφομοίωση του σε μια μικρή κωμόπολη του Τέξας μαζί με το αναβράζοντα πολιτικό
σκηνικό, δίνουν στον Κινγκ τροφή, για μια πολυεπίπεδη ιστορία. Φανταστική αστυνομική
λογοτεχνία αλλά και ηθογράφημα, μαζί σε ένα διήγημα, μεστό, που χρησιμοποιεί ιστορικά
πρόσωπα και γεγονότα σε συνδυασμό με φανταστικούς ήρωες. Το μοιραίο και η μοίρα
παίζουν τελικά καθοριστικό ρόλο μαζί με τη ανθρώπινη θέληση, στις όποιες αλλαγές η μη θα
προβούν οι ήρωες.
Το τέλος του βιβλίου, μάλλον αναμενόμενο για όσους εντρυφούν το είδος, φέρνει μια
δικαίωση σε προσωπικό επίπεδο και έναν ρεαλισμό, έστω και οξύμωρο που δεν μας έχει
συνηθίσει ο Κινγκ. Αν το «Κριστίν», σας άρεσε, τότε αυτό θα σας συναρπάσει, έχοντας τον
Κινγκ, σε μεγάλες φόρμες, όσο του επιτρέπει η συγγραφική μανιέρα του είδους που διάλεξε
να ακολουθήσει. Μακριά από το φανταστικό και την λογοτεχνία τρόμου, επιδίδεται σε μια
αστυνομική ηθογραφία, με λίγα στοιχεία φανταστικού καλοδουλεμένη και απαιτητική, που
καθηλώνει τον αναγνώστη .Ιδανικό για διακοπές και ελεύθερο χρόνο. Αφιερωμένη αυτή η
παρουσίαση στην φίλη μου Κλειώ, που παλεύει να αλλάξει το μέλλον, έχοντας να το
συγκρίνει με ένα λαμπρό παρελθόν. Τα καλύτερα έρχονται.
Comments