Lucifer- Lucifer IV Swedish/German retro occult rock with the collaboration of Joanna Sadonis Andersson (THE OATH) and Nicke Andersson (HELLACOPTERS-IMPERIAL STATE ELECTRIC). Melodic, dark and sinister, Lucifer IV winks at Roky Erickson and FUZZTONES at the same time while biws to BLACK SABBATH, MERCYFUL FATE and distinguish itself due to Sadonis unique voice. Songs that could be instant hits like "Crucifix-(i ll burn for you" and the Robin Beck/KISS influenced "Bring me his head". The melodies are catchy and have the bitterness that is needed to make the album a dark rock masterpiece and not another sugar coated retro rock relic. But Andersson's feeling for a good melody is impeccable and works even at the more dark moments of this band as rock n roll is always the base the ground of his composing work."Mausoleum" is another example of the majestic melodies and atmosphere that LUCIFER creates ,with the additional help at composing of the other guitar players of the band guitarist Linus Björklund’, as well as guitarist Martin Nordin. Its been some time since retro rock has sounded so dark and attractive, giving a wink to the underground and the 60s horror film music, keeping the heaviness and the melody firmly attached If the GHOST didn't mind so much for their popularity they may have sounded like these."The funeral pyre " a small instrumental is another example how, music can be melodic yet scary in the old horror films way without showing too much but insinuating much more."Cold as a tombstone" is groovy, proto metal, like BLACK SABBATH met JEFFERSON AIRPLANE."Louise" has the 60s groove that NA loves.An album that shows the improvement of the band, stylistically and musically, moving from the occult underground to the more mainstream retro rock scene, keeping their dark sides intact and un compromised. 8

When we talk about bastard children in rock n roll mythology, NS are among the most successful among them. Often described as the bastard son of AC/DC and MOTORHEAD they have a few line up changes but the spirits remain high and stuck to the original dream, of dirty, distorted, sweaty, drunk and sexy rock n roll. The core duo and couple delivers with the help of a dazzling live album that ooze sweat, beer and cheap cigars. From the opener "Kicked in the teeth '' an AC/DC cover to their own minor or major hits , NP are what they are: an honest heavy rock band that plays fast, loud and dirty. If you haven't heard them till now, this will be a great introduction to an honest, wrecking ball rock n roll band. If you have seen them on stage as I had the luck, you'll just love the sheer power of this live album. In your face, screaming, tight as a Nashville pussy,sexy as a Nashville pussy and most and above all,politically incorrect, aggravating, provoking rock n roll as it used to be and NS still are. Twelve bars distorted high on speed and totally drunk rock n roll for those about to rock. 7

J.B.O. - Metal Was My First Love (2021) // Official Music Video // AFM Records Taken from the album "Planet Pink", out March 18, 2022. Order & Stream: https://bfan.link/metal-was-my-first-... Shop: https://shop.afm-records.de/j.b.o./ Subscribe to AFM's Apple playlist "Melodic Mayhem": https://apple.co/3k2gLYw J.B.O. - Metal Was My First Love (2021) // Official Music Video // AFM Records Everyone knows John Miles' exceptional evergreen "Music Was My First Love".In typical J.B.O. style the German Metal masters made this song to their own even though the energy of the original stays the same. This is the first wake up call from the upcoming album "Planet Pink", released in march 2022. Follow J.B.O.! Spotify: https://open.spotify.com/artist/6xyJP... Apple Music: https://itunes.apple.com/artist/j-b-o... Facebook: https://www.facebook.com/kickersofass/

« Σ ένα μικρό χωριό στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι δουλεύουν στα ορυχεία του νίτρου, ένα χαρισματικό κορίτσι αποκτά απρόσμενα το ρόλο της αφηγήτριας ταινιών. Οι άνθρωποι προτιμούν να ακούν εκείνη να αφηγείται και να ζωντανεύει μπροστά τους τις ταινίες παρά να τις βλέπουν στο σινεμά του οικισμού, και στριμώχνονται στο σπίτι της για να παρακολουθήσουν τις αυτοσχέδιες παραστάσεις της. Μέσα από την πορεία της μικρής αφηγήτριας, μεταφερόμαστε στο άνυδρο τοπίο της πάμπας, όπου η ζωή είναι σκληρή και απογυμνωμένη από κάθε κίνητρο να τη ζήσεις.» Μια οικογένεια επιλέγει την κόρη της να πηγαίνει στον κινηματογράφο για να παρακολουθεί τις ταινίες και να τις μεταφέρει στην υπόλοιπη οικογένεια. Η εσωτερική σύγκρουση για την επιλογή του καλύτερου αφηγητή ταινιών , θα αναδείξει ταλέντα αλλά και φόβους. Στα ορυχεία η ζωή είναι δύσκολη, ο τοκογλύφος του μικρού οικισμού, στην ουσία ελέγχει τους πάντες και η αφήγηση των ταινιών είναι ο δρόμος για την ανεξαρτησία της αφηγήτριας αλλά και ο δρόμος για την έστω και μικρή διαφυγή όσων ακούν. Η ταλαντούχα νεαρή θα κάνει την αφήγηση επάγγελμα, θα μεταφέρει τη μαγεία μέσα από τα μάτια της, θα ανασυνθέσει, προσθέσει ,αφαιρέσει , θα δημιουργήσει. Το μικρό σαλόνι, θα γίνει ένας νέος κινηματογράφος, ενώ θα έχει και κατ οίκον επισκέψεις. Το οικογενειακό δράμα που παίζεται παράλληλα με το δράμα και την κωμωδία στην λευκή οθόνη του κινηματογράφου, ο ανάπηρος πατέρας, η μητέρα που έφυγε, η ανεργία, όλα θα στομώσουν την μικρή, αφηγήτρια, αλλά τίποτα όσο η επαφή της, με τον τοκογλύφο και τις διαθέσεις του, να έχει τα πάντα στην κατοχή του. Η τεχνολογία, η έλευση της τηλεόρασης θα κάνει την αφηγήτρια ένα πρόσωπο δίχως ιδιότητες, που θα επιζήσει χάρη στην φιλανθρωπία του Γιάνκη διευθυντή του ορυχείου, που θα διεκδικήσει και αυτός το κομμάτι του, στερώντας την κάθε από οδό διαφυγής πέραν του ονείρου, να αφηγείται στον κάθε ενδιαφερόμενο ταινίες. Βαθιά λυρικό όσο και δραματικό το βιβλίο, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μελό, αν δεν περιείχε την ίδια ψυχή που έδωσε και τα ποιήματα του Νερούδα και έκανε τις Άνδεις τόπο προορισμού και προσκυνήματος για πολλούς από εμάς. Ανισότητα, εκμετάλλευση, οικογενειακή βία, διελυμένα όνειρα, σκληρή δουλειά, όλα αυτά γίνονται η βάση για την αφηγήτρια, να τα ζυμώσει με τα όνειρο, την ελπίδα, την φαντασία, την επικοινωνία και να δώσει ένα κόσμο που ακόμη και όταν η τεχνολογία τον οδηγεί στη εξατομίκευση και απομόνωση, κάποιοι ρομαντικοί σαν και αυτή επιμένουν στη επικοινωνία, το βλέμμα, την εικόνα. Μια ιστορία που τελικά μιλά σε προσωπικό όσο και συλλογικό επίπεδο με απλά λόγια, χαμηλούς τόνους, αλλά υψηλά μηνύματα. Θα διαβαστεί σε μια μέρα, θα εντυπωθεί για χρόνια. Εκεί που ο άνθρωπος χάνει και ξαναβρίσκει τον άνθρωπο, στην γη, με τα άλατα και τη σκόνη, μακριά από καλώδια, κεραίες και «εκπολιτισμό». Εκεί που μετρά το συναίσθημα και η επικοινωνία.

Η πτώση της Γαλλίας στους συμμάχους οδήγησε την Γερμανόφιλη κυβέρνηση του Βισύ, υπό τις διαταγἐς του Στρατάρχη Πεταίν να ζητήσει καταφύγιο στην Γερμανική πόλη του Ζιγκμαρίνγκεν. Η εγκατάσταση τους στον πύργο των Χοεντσόλερν θα αναστατώσει την ζωή των κατοίκων της περιοχής αλλά και του υπηρετικού προσωπικού του πύργου, με προεξέχοντα τον εξαιρετικά τυπικό και τυπολάτρη αρχιοικονόμο Γιούλιους Στάιν. Οι συγκρούσεις ανάμεσα στις φατρίες των Γάλλων εξόριστων, του Στρατάρχη και του πρωθυπουργού του Λαβάλ, αλλά και ο σημαίνων ρόλος άλλων εξόριστων όπως ο συγγραφέας Σελίν, δημιουργούν μια διαφορετική ατμόσφαιρα στον πύργο με το βαρύ τελετουργικό αιώνων. Ο Στάιν πιστεύει ότι τα πάντα οφείλουν να τηρούν το πρωτόκολλο ακόμα και με τους νέους «αφἐντες», γιατί τα πάντα είναι σχετικά αλλά η ποιότητα της υπηρεσίας και ο σεβασμός στο πρωτόκολλο είναι αξίες πανανθρώπινες και διαχρονικές για αυτόν τον τελευταίο μιας σειράς υπηρετώ ν με προϊστορία ανάλογη των κυρίων τους. Η επερχόμενη ήττα των Γερμανών, θα φέρει αλλαγές στις συμπεριφορές των Γάλλων αλλά και των Γερμανών υπηρετών. Ισορροπίες, παραλογισμοί πίστη σε μια ανύπαρκτη νίκη αλλά και φόβος μπροστά στο τέλος, όλα θα συμβιώσουν με την εμμονή του Στάιν στο πρωτόκολλο. Ενός ανθρώπου που ο πόλεμος και η ναζιστική λαίλαπα φαίνεται να μην τον αγγίζει. Συνδετικός του κρίκος με τους Γάλλους υπηρέτες, η οικονόμος του Πεταίν δεσποινίς Βόλφερμαν, τονίζει την ανθρώπινη, την γήινη πλευρά του, με τἦ Γαλλική φινέτσα της. Σε ένα Γαλλικό θύλακα σε Γερμανικό έδαφος, όπου κυριαρχεί το εθιμοτυπικό πρωτόκολλο, ο παραλογισμός υπερβαίνει την καθημερινότητα. Σε αντίθεση με το Σαλό και τις τελευταίες μέρες του Ιταλικού φασισμού, με την διαστροφή και την σεξουαλική ασυδοσία, στο Ζιγκμαρίνγκεν, τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την τυπικότητα και την τυπολατρία. Σαν άλλη αυλή του Λουδοβίκου του 14ου, οι κυβερνήσεις των Πεταίν και Λαβάλ, οι υπουργοί που πρόσκεινται σε αυτούς, συνωμοτούν για μια εξουσία που έχουν προ πολλού χάσει, για μια εύνοια που από κοινό που έχουν απολέσει ,αυτή του Γαλλικού λαού. Όμηροι και μαριονέτες των Γερμανών, επιβιώνουν όσο είναι χρήσιμοι και με το τέλος των ημερών τους, το μόνο που θα απομείνει είναι τα δωμάτια γεμάτα έγγραφα δίχως σημασία. Ο Αρχιοικονόμος Στάιν, θα δείξει την ανθρώπινη πλευρά του, θα μιλήσει για το πάθος του, την μουσική, την αντίσταση του στο Ναζιστικό καθεστώς, με μια κίνηση πάλι μοναδική σε σχέση με την μουσική και θα ανοιχτεί στην Γαλλίδα οικονόμο, ενώ όλα καταρρέουν. Η έλευση των Γαλλικών δυνάμεων του Ντε Γκωλ, θα επαναφέρει την «κανονικότητα» με τους νέους αφέντες, αλλά η αλήθεια θα αποδειχτεί πιο οδυνηρή, καθώς οι ρόλοι όσων συμμετείχαν στην κυβέρνηση αλλά και στη μικρή Γαλλική παροικία του Ζιγκμαρίνγκεν, θα αποκαλυφθούν. Σε ένα τέλος ανατρεπτικό και βαθιά ανθρώπινο, η μουσική θα επαναφέρει την τάξη στην ζωή όλων καθώς ο Στάιν δίνοντας τέλος σ το άτυπο εμπάργκο του, στο να μην τραγουδά, όσο είχαν την εξουσία οι Βάρβαροι Ναζί, θα διαλέξει έναν Γαλλικό γάμο για να ξαναθυμίσει την θεραπευτική δύναμη της μουσικής, που τόσο μίσησαν και σκύλευσαν τα απολυταρχικά καθεστώτα της δεκαετίας του 30-40 στην Ευρώπη. Με ένα μυθιστόρημα χαρακτήρων ο Pierre Assouline, δίχως εξάρσεις, σαν πρωτόκολλο στην υπηρεσία των πριγκίπων που τόσο πιστά υπηρέτησε ο Σταιν, στήνει μια ιστορία που βρίθει συναισθημάτων ,έντασης, αγάπης για την μουσική και λυτρωτικής πίστης στην ατομικότητα ,την πίστη στην αξιοπρέπεια και την άρνηση της βίας. Ουμανιστής στο πιο βαθύ σκοτάδι, σμιλεύει το τέλος μιας εποχής, με συνέπεια, σεβασμό και αξιοπρέπεια στον άνθρωπο, αφήνοντας τις ιδεολογίες να κριθούν από την ιστορία.

Θα παρουσιάσω όλη τη δουλειά του μεγαλυτέρου εν ζωή συγγραφές αστυνομικών μυθιστορημάτων κ δεν θέλω χαζές συγκρίσεις κ άλλα τέτοια. Το Hard revolution, αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τετραλογίας, που εισαγάγει τον αναγνώστη στον κεντρικό ήρωα του Pelekanos, του αφροαμερικανού (sic) Derek Strange. Τα υπόλοιπα είναι τα «Δίλημμα δικαίου-Right as rain” (Οξύ). “Hell to pay” κ “Soul circus”. Εδώ ξεκινάμε από την γνωριμία μαζί του, σαν παιδί μιας μικροαστικής μαύρης οικογένειας στην Washington DC. Ο μικρός μεγαλώνει σε μια φορτισμένη πολιτικά κ κοινωνικά περίοδο, με τους αγώνες για τα πολιτικά δικαιώματα στην κορύφωση τους. Με τον γνωστό του τρόπο ο Pelekanos,εμπλέκει τους greasers (rockabilly-rockers) τη soul-northern soul κ την αλλαγή της μαύρης μουσικής σκηνής με τις «κόντρες» Stax-Motown,την γενιά του Β Παγκοσμίου πολέμου, με την προσκόλληση της σε crooners τύπου Σινάτρα κ το μεταβαλλόμενο πολιτικά κ κοινωνικά περιβάλλον. Συνθέτει μια ιστορία που όπως πάντα οι ήρωες-πρωταγωνιστές συναντώνται, με πιο χαλαρό τρόπο από άλλα βιβλία του. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, είμαστε ακόμα στην μεσαία περίοδο του. Βετεράνοι του Βιετνάμ, που κλέβουν τράπεζες ,υπακούοντας σε κοινωνικά απροσάρμοστους μικροκακοποιούς, με ψυχιατρική συμπεριφορά. Μαύροι που εκμεταλλεύονται τις κοινωνικές αναταραχές κ τα γεγονότα που ακολούθησαν την δολοφονία του Μ.Λ.Κινγκ, για να πλουτίσουν. Το καυτό καλοκαίρι του 68,της εξέγερσης κ των λεηλασιών στη Washington σε συνδυασμό, με ένα μαύρο αστυνομικό που ακροβατεί μεταξύ φυλής κ αγάπης για το καθήκον, συνθέτουν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, με ψυχολογικές προεκτάσεις. Ο θάνατος του α αδελφού του κεντρικού ήρωα Derek Strange κ η διασταύρωση των δρόμων , μ ένα φάντασμα από μια νεανική παραβατική πράξη, είναι το σημείο καμπής, όταν η «κάθαρση’ με την αρχαία Ελληνική έννοια ξεκινά. Ο καθένας σε αυτό το βιβλίο κουβαλά το δικό του ηθικό κ ψυχικό φορτίο, τις δικές του Ερινύες κ ας έχει αποφασίσει, να αλλάξει η να παραμείνει σε μια κοινωνία, που βράζει, αλλάζει κ γεννά τη νέα μορφή της, μέσα από τη φωτιά κ το αίμα των λεηλασιών. Η σκιαγράφηση των Ελλήνων μεταναστών, σαν μικρομεσαίων, δουλευταράδων κ ολίγων ρατσιστών, είναι συγκινητική, γιατί είναι ακριβής κ γίνεται από έναν Ελληνικής καταγωγής συγγραφέα. Αυτό το βιβλίο είναι αναγκαίο, για να κατανοήσετε τα 2 επόμενα, που θα παρουσιαστούν σύντομα τα “Hell to pay” k “Soul circus”. Για άλλη μια φορά, η μουσική συναντά, το κοινωνικά τοποθετημένο αστυνομικό μυθιστόρημα που η ροή της υπόθεσης, αναμετριέται με το περιβάλλον κ δεν λειτουργεί αυτόνομα από αυτό, προς χάριν του εγκλήματος κ της αναζήτησης του ενόχου. Δυνατό, πολιτικοποιημένο, με χαρακτήρες της διπλανής πόρτας, αποτελεί ένα ακόμα πετράδι στο στέμμα του βασιλιά Pelekanos . Απλά στις μεταφράσεις, προσέξτε τον τίτλο, ειδικά στο «Aδιέξοδο» που αποτελεί αδόκιμο τίτλο, για το «Τhe turnaround”

Διαβάζοντας κάποια βιβλία με τόσο μεγάλη έρευνα αναφορικά με τα στοιχεία και τις πηγές τους και τόσο μεγάλο όγκο πληροφοριών, αναρωτιέσαι τί μαθαίναμε στο σχολείο. Η ληστεία στην σύγχρονη ή καλύτερα στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, εξελίχθηκε σε μια διαδικασία επικερδή αλλά και επικίνδυνη, όσο το νεοσύστατο κράτος αποκτούσε υπόσταση. Τα παλικάρια , κυνηγήθηκαν και οι εγκληματικές πράξεις τους κύρια κατά των πλουσίων τσιφλικάδων και αστών, έγιναν ανα καιρούς πράξεις ληστρικής εκδίκησης κατά παντός υπευθύνου. Ο ανδρισμός, η μπέσα, η τιμιότητα έδωσαν τη θέση τους, στην προδοσία έναντι αμοιβής και απονομής χάριτος. Μυθικά ονόματα όπως ο Νταβέλης, ο Γιαγκιούλας, ο Μπαμπάνης και άλλοι μικρότεροι και μεγαλύτεροι ληστές παρουσιάζονται στο βιβλίο όπως πραγματικά ήταν. Η φυγή κάποιων στις Ηνωμένες πολιτείες ή το εξωτερικό, οι αποδράσεις τους αλλά και οι παρακινδυνευμένες αποστολές για διάσωση συντρόφων ή απαγωγές σε επαρχιακές πόλεις, περιγράφονται και υποστηρίζονται από πολύ και ενδιαφέρον αρχειακό υλικό. Εντύπωση κάνει σε κάποιον αδαή, όπως εγώ, οτι φτάσαμε σχεδόν στην Μεταξική Ελλάδα για να θεωρήσουμε ότι ο θεσμός της ληστείας είχε εξαλειφθεί, αν και κάποιοι τελευταίοι ληστές γνωρίσαν το τέλος τους από τα αντάρτικα σώματα μια δεκαετία αργότερα. Το Ελληνικό κράτος έδειξε την αδυναμία του να απορροφήσει τον μεγάλο αριθμό ανδρών που μέσα από τους μακροχρόνιους εθνικοαπελευθερωτικούς πολέμους στα διάφορα μέτωπα, επέστρεφαν στην υπανάπτυκτη Ελληνική ύπαιθρο και ένιωθαν το χέρι του τοκογλύφου ή του πονηρού έμπορου να τους απομυζεί, μαζί με το μακρύ χέρι της αστικής εξουσίας με τη μορφή του ενωμοτάρχη. Παρ όλα αυτά δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που για λόγους τιμής ή γιατί απλά ο φόνος έγινε και η ποινή ήταν βαριά, κάποιοι να αποφασίσουν να συστήσουν ληστρικές ομάδες δύο ή τριών ατόμων, που συχνά ενώνονταν για μεγαλύτερες αποστολές. Πολέμιοι τους Έλληνες, Τούρκοι και μια κοινωνία που εξελίσσονταν. Οι αναφορές σε ληστές που προστάτευσαν τους τοπικούς πληθυσμούς πολλές, όσο και αυτές ληστών που δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν τη βία για να αποκτήσουν τροφή, κατάλυμα και προστασία. Σε κάθε περίπτωση αυτό το Ελληνικό φαινόμενο του Φαρ Ουέστ, αντιμετωπίστηκε τόσο με αποσπάσματα, όσο και με αποσκιρτήσεις έναντι αμοιβής πρώην ληστών που αποδείχτηκαν οι καλύτεροι κυνηγοί των πρώην συνοδοιπόρων τους. Αν έχετε διαβάσει τόσα για τη θρυλική άγρια δύση, είναι ενδιαφέρον να διαβάσετε και κάποια πράγματα για τη διαδρομή Αθήνα Λάρισα, και λοιπές περιοχές που οι ορεινοί όγκοι που τις περιτριγύριζαν έγιναν θέατρο επικών μαχών αποσπασμάτων και ληστών για σχεδόν έναν αιώνα. Καλογραμμένο, γεμάτο πληροφορίες αυτό το βιβλίο αποτελεί αναγκαία προσθήκη δίπλα στις κλασσικά βιβλία για τη Ελλάδα, την αρχαιότητα και το Βυζάντιο, γιατί μας δείχνει μια έντονα ζωντανή πτυχή της Ελληνικής κοινωνίας και πραγματικότητας, που μέσα στη σωρεία των πολέμων της εποχής τείνουμε να ξεχάσουμε, πολλές φορές ηθελημένα.

Οικογενειακή σάγκα , (λατρεύω αυτούς τους όρους), πολιτικό μυθιστόρημα, ιστορικό αφήγημα, μυθιστορηματική ανασκόπηση, του τέλους των 70ς στις Η.Π.Α, όροι που ταιριάζουν και συνάμα δεν καταφέρνουν να δώσουν μια ακριβή περιγραφή στο ογκώδες μυθιστόρημα του Κέινιν. Η ιστορία πανέξυπνη, με κύριο πρόσωπο έναν γερουσιαστή, τόσο αληθοφανή, που αναγκάστηκα να διασταυρώσω ότι δεν υπήρξε. Με φόντο τις εκλογές των αρχών του 70, ο γερουσιαστής Μπονγουίλερ και η «προοδευτική» πολιτική του υπέρ του εργάτη, αποτελεί τον κινητήριο άξονα, για να σκιαγραφηθεί το πολιτικό παρασκήνιο, οι σχέσεις εξουσίας μεταξύ των πλούσιων οικογενειών τύπου Ροκφελερ, Κένεντι, του τύπου, των συνδικάτων και της πολιτικής εξουσίας στις Η.Π.Α. Αφηγητής, μέσα από μια κλασική χρονική αναδρομή, ένας ώριμος δημοσιογράφος. Η ανάδρομη ξεκινά με τον ίδιο νεαρό που η μοίρα και οι ικανότητες του τον θέλουν να τίθεται υπό την προστασία μιας από τις οικογένειες που πλούτισαν τον 19ο αιώνα στις Η.Π.Α. Οικογένειες μεταναστών που με τη σειρά τους , δημιούργησαν τον κοινωνικό και εργασιακό ιστό για τις κεντρικές και μεσοδυτικές πολιτείες των Η.Π.Α ελέγχοντας τα μέσα παραγωγής αλλά και δημιουργώντας ένα πρόσθετο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας για τους εργαζόμενους τους. Ο νεαρός τότε αφηγητής, θα βρεθεί στη δίνη μιας πολιτικής αντιπαλότητας μεταξύ του γερουσιαστή Μπονγουίλερ και του προέδρου Νίξον, ενός θανάτου, μιας κοπέλας μέλους της εκστρατείας του και της οικογένειας Μέτερι. Οι Μέτερι, είναι πλουτοκράτες. Οικογένεια μεταναστών που έχτισαν δουλεύοντας την αυτοκρατορία τους και επιθυμούν να εισέλθουν στην κεντρική εξουσία μέσω αντιπροσώπου ή άνθρωποι που επιθυμούν να επηρεάσουν την κεντρική εξουσία για το καλό των εργατών τους, των ανθρώπων της περιοχής τους? Ηθικά διλλήματα σε κάθε πράξη, κάθε σκέψη. Συγκεντρώσεις με παρουσία δημοσιογράφων που σαν άλλοι μάντεις προβλέπουν το εκλογικό αποτέλεσμα, από πολιτεία σε πολιτεία και προσπαθούν να βοηθήσουν για τα στοιχήματα της εξουσίας, τροφοδοτώντας με πληροφορίες τα αντίπαλα στρατόπεδα. Ο Κέινιν, περιγράφει τις Η.Π.Α του πολέμου του Βιετνάμ, όχι μέσα από τις μεγάλες πόλεις, τις διαδηλώσεις και την αναταραχή, αλλά μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας με τα δικά της προβλήματα, που αποτελεί τον κύριο οικονομικό υποστηρικτή του ενός εκ των δύο υποψηφίων, που θα βυθίσουν την χώρα περισσότερο στον πόλεμο ή θα φέρουν πίσω τους νέους τους από τους ορυζώνες του Βιετνάμ. Νεανικοί έρωτες ,συνυπάρχουν με παιχνίδια εξουσίας, ενώ ο κεντρικός ήρωας, ξετυλίγει το κουβάρι ,ώριμος πια, παρακολουθώντας την κηδεία του γερουσιαστή. Παρέα του, μια νεαρή κοπέλα, μαθητευόμενη δημοσιογράφος στην τοπική εφημερίδα, που είναι αρχισυντάκτης. Ο χρόνος συνθλίβεται ανάμεσα στο άνευρο σήμερα και το φορτισμένο συναισθηματικά χθες. Ο ώριμος και κυνικός αρχισυντάκτης, οικογενειάρχης πια και ο ίδιος, αναγνωρίζει τον ευαίσθητο, ρομαντικό εαυτό του και την γνωριμία του, με όχι τόσο φωτεινή πλευρά της διεκδίκησης της εξουσίας, με τον τρόπο που λειτουργούν οι Αμερικάνικες πολίτικές καμπάνιες. Η πορεία του στο σήμερα, δίνει απλώς τη συνέχεια και τις απαντήσεις, για όσα έσβησαν με τον γερουσιαστή, στις εκλογές των 70ς αρχικά και με την αλλαγή των Η.Π.Α με τον ερχομό του νέου αιώνα και την ύφεση. Οι μόνες σταθερές που παραμένουν , οι άνθρωποι και οι αξίες τους, στην ζωή, η εντιμότητα , ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή, η αξιοπρέπεια. Όροι που μέσα στη ζωή του αφηγητή, θα στρεβλωθούν ηθελημένα ή άθελα του, καθώς μαζί με τον μικρόκοσμο του, οι Η.Π.Α , που απεικονίζει τόσο εύστοχα ο Κεινιν, μέσα από το ιδιόρρυθμο εκλογικό παιχνίδι των υποψηφίων των κομμάτων που παλεύουν για το χρίσμα του Υποψήφιου προέδρου, θα βρεθεί στη δίνη της ηθικής κατάρρευσης, με το Γουότεργκειτ, να διαγράφεται αμυδρά στον ορίζοντα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Λιγότερο ένα κοινωνικό μυθιστόρημα και περισσότερο ένα πολιτικό σχόλιο πρωτίστως και μια σπουδή πάνω στην έννοια της ηθικής ακεραιότητας δευτερευόντως, το «Αμέρικα, Αμέρικα» σε αντίθεση με την ταινία του Καζάν, μιλάει για όνειρα που απογειώθηκαν και έσβησαν στις φλόγες, του λάθους της στιγμής, μιας επιλογής, εκεί που η ηθική γκριζάρει, όταν επεμβαίνει το συναίσθημα. Ο Κέινιν, κάνει έναν παραλληλισμό ανάμεσα στα 70ς και 10ς,με κοινό σημείο τις πολιτικές εκστρατείες που στηρίζονται από οικογένειες πλουτοκρατών. Οι Η.Π.Α των 70ς μπλεγμένες στον πόλεμο κατά του κομμουνισμού στην Ασία, οι Η.Π.Α των 10 ς μπλεγμένες στον πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας , με προέδρους που στηρίζονται στην σχέση τους με τον τύπο, ενώ το δημόσιο προφίλ μέσω εφημερίδων τότε, μέσω social media κ ΜΜΕ σήμερα, σε μεγάλο βαθμό καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα των εκλογικών αναμετρήσεων. Παραλληλισμοί, σχολιασμός και τελικά το αέναο παιχνίδι της εξουσίας και οι θυσίες των συμμετεχόντων σε ένα βιβλίο, με στοιχεία Ελληνικής αρχαίας τραγωδίας αλλά και ρεαλισμό που έχει μυρωδιά Στάινμπεκ. Ανατομία του Αμερικανικού ονείρου και μιας κοινωνίας που αν και εξελίσσεται, κυριαρχείται από τα ανθρώπινα πάθη. Ογκώδες βιβλίο, που έχει δυνατό ρυθμό, ωραία δομημένους χαρακτήρες και κρατά το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, φέρνοντας στο μυαλό σειρά σκέψεων αναφορικά με την ακεραιότητα των πολιτικών, την ορθότητα των επιλογών μας και την σημασία λέξεων όπως αφοσίωση κι η πίστη, σε ανθρώπους και ιδανικά.

Υπάρχουν πολλά βιβλία με θέμα για τον έρωτα. Μυθιστορήματα, σονέτα, έπη, λίγα όμως έχουν την αίσθηση, ότι ο πρωταγωνιστής είναι ηρωικότερος του αντικειμένου του πόθου του. Ο Λιόσα ρεαλιστικά μιλώντας, αποκαθηλώνει την μούσα, το αντικείμενο του πόθου και μετατρέπει τον «ήρωα» Ρικάρτνο σε επίκεντρο μιας ιστορίας, κατάχρησης και απόλυτου έρωτα. Αν είστε της ψυχαναλυτικής σχολής, που θέλει πίσω από τα πάντα να υπάρχει ένα πρόβλημα, ακόμη και αν είναι απλά ο τρόπος που ζούμε, γιατί χρειάζεται και να ζούμε ο Λιόσα έγραψε το τέλειο βιβλίο για να σας εκνευρίσει. Αν όμως είστε της σχολής Neil Young “better to burn out than to fade away”, , της σχολής Coverdale κτλπ ή στο πιο λαϊκό Καρας, Χριστοδουλόπουλος ή στο πιο κλασικό Βέρντι, Πουτσίνι ο Λιόσα θα σας μιλήσει μέχρι τα πιο σκοτεινά βάθη της καρδιάς σας, εκεί που φυλάσσονται απογοητεύσεις ύψιστου βαθμού. Η ιστορία συνοπτικά ξεκινά με έναν άνευρο, άοσμο νεαρό, ένα σπασίκλα στη Λίμα που ερωτεύεται μια κοπέλα. Η ζωή της ηρωίδας θα αποδειχτεί οτι βασίζεται στις εναλλαγές ρόλων και το ψέμα. Η πρώτη απογοήτευση όταν αποκαλυφθεί δεν είναι από τη Χιλή, θα τον σημαδέψει , ως ο ανεκπλήρωτος εφηβικός έρωτας.. Η επόμενη συνάντηση στο Παρίσι, ενώ το αντάρτικο στο Περού έχει αρχίσει να κάνει αισθητή την εμφάνιση του, θα τον περάσει στην φάση της ενηλικίωσης. Η εξαφανισμένη έφηβη, το «παλιοκόριτσο» θα επιστρέψει ως εν δυνάμει επαναστάτρια ,που ακόμη μια φορά θα επιλέξει την Κούβα και τους κομαντάντε ,από τον ήρωα, που έχει επιλέξει το δρόμο του μεταφραστή σε συνέδρια, εκδηλώσεις, κτλπ. Η ηρωίδα θα επιστρέψει και θα συνεχίσει να απομυζεί ηθικά, σωματικά τον ευαίσθητο και παθιασμένα ερωτευμένο Ρικάρντο. Αλλάζοντας ονόματα συζύγους και συμπεριφορές, θα μετακινηθεί από το Παρίσι, στο Λονδίνο και στη Ανατολή. Ο ήρωας μας, θα δοκιμάσει να την ξεχάσει, θα απορρίψει την ανθρώπινη φύση του και θα επικεντρωθεί στη δουλειά, θέλοντας να ξορκίσει τον μοναδικό έρωτα της ζωής του. Θα δοκιμάσει σχέσεις, αλλά θα καταλάβει ότι το λάθος του είναι ότι έχει γνωρίσει(?) τον έρωτα της ζωής του. Ο χρόνος θα περάσει και θα συναντηθεί μαζί του ξανά, με κορυφαία την ισοπεδωτικού ψυχολογικά συνάντηση στο Τόκιο, όταν Γιακούζα και βίτσια θα τον καταρρακώσουν και θα τον κάνουν να χωθείς την πιο βαθιά τρύπα, εκεί που τα συναισθήματα χτυπάν στους τοίχους του λαγουμιού και επιστρέφουν στον άντρα που θέλει να προχωρήσει με τα κομμάτια του, διάσπαρτα όπου έχει περάσει το «παλιοκόριτσο». Μια συνάντηση ακόμη στο Παρίσι, θα κάνει τον Ρικάρντο, να αναθεωρήσει, γιατί ο έρωτας του είναι δυνατότερος από τις αναστολές που θέτει ο ίδιος, όπως και κάθε μεγάλος, αυτοκτονικός έρωτας. Θα ζήσουν μια «φυσιολογική» ζωή, με μια γυναίκα, τυραννισμένη. Το παρελθόν της θα αποκαλυφθεί μέσα από υπερβάσεις και έρευνες του Ρικάρντο, που θα την βοηθήσει να αναρρώσει από τος φοβίες της και αυτή με τη σειρά της θα χαρίσει την επικοινωνία σε ένα μικρό αγόρι, γιο της πιο στενά συνδεδεμένη με τον Ρικάρντο οικογένειας φίλων, δείχνοντας ένα άλλο πρόσωπο, ελάχιστα εγωκεντρικό, μια αντίφαση σε σχέση με την ως τότε εικόνα της. Όμως ο έρωτας είναι βασανιστήριο και οι παλιές συνήθειες δεν ξεχνιούνται. Η εγκατάλειψη του Ρικάρντο, με στόχο την καλύτερη ζωή, θα είναι γεγονός ακόμη μια φορά και ο μεταφραστής, θα χαθεί στη λήθη της λησμονιάς, που αρνείται να τον ηρεμήσει, σε άλλες αγκαλιές που θα απεμπολήσει τόσο εύκολα, όσο τις γνωρίζει και σε μια ζωή συμβατική ,φτωχική αφού θα τον έχει απομυζήσει με κάθε τρόπο αλλά πριν και πάνω από όλα σε μια συναισθηματική έρημο. Έρωτας είναι η υπέρβαση έρωτας είναι σε κάθε όχι που έχεις πει, να λες ναι, όταν έρθει ο άνθρωπος σου κοντά σου ακόμη και αν η μετάνοια του είναι λόγω ανάγκης. Ο έρωτας εμπεριέχει τον εμπαιγμό, την απάτη αλλά και την απόλυτη αφοσίωση, δίχως να εξετάζεις τα κίνητρα του εραστή σου, όταν για εσένα ο μικρός φτερωτός θεός, έχει διαγράψει την πορεία σου. Η τελευταία συνάντηση τους, θα έχει τον χαρακτήρα του απολογισμού και οριστικού αποχωρισμού, όμως θα είναι και το πιο όμορφο κομμάτι μιας ερωτικής ιστορίας που δεν ήταν ποτέ για αδύναμους ανθρώπους. Στο τέλος του ταξιδιού ,οι μάσκες πέφτουν και το πεπρωμένο αναγνωρίζει τις καλές στιγμές, γιατί αυτές είναι το υλικό του έρωτα. Ματαιώσεις, απογοητεύσεις, φυγές, δάκρυα, όλα γίνανε ένα τίποτα μπροστά στο τέλος… Ο Λιόσα συγκλονίζει με μια ιστορία της διπλανής πόρτας, μια ιστορία για εφήβους που κυνηγούν το όνειρο ακόμη και όταν αποδεικνύεται εφιάλτης, μια ιστορία για το άλμα πίστης που απαιτεί, που είναι ο έρωτας. Για τις απογοητεύσεις που κρύβει και για την αξία αυτής της στιγμής που πραγματώνεται, όταν σε πείσμα των καιρών και της αντιξοότητας, όλα βρίσκονται σε εναρμόνιση…Ένα μεγάλο ερωτικό μυθιστόρημα, γεμάτο από τα αποκαΐδια μιας αγάπης που δεν κατάφερε να σβήσει ο χρόνος, η απόστασή, το ψέμα, αλλά την δυνάμωσαν μέχρι να έρθει το πλήρωμα του βιολογικού χρόνου. Απλά μαγευτικό. «Επειδή πάντα ήθελες να γίνεις συγγραφέας και δεν τολμούσες. ….Τουλάχιστον παραδέξου πως σου έδωσα το θέμα για ένα μυθιστόρημα. Έτσι δεν είναι καλόπαιδο?» Ακούγεται με παρέα την δισκογραφία των Whitesnake Αφιερωμένο στην Δήμητρα Τσαπόγα, το αυθεντικό παλιοκόριτσο

323 σελίδες, για να αντιληφθείς κάτι που μάλλον είχες ακούσει η και ήξερες, απλά ποτέ δεν είδες μαζεμένα τα κομμάτια που συνθέτουν το πάζλ. Η ενεργεία κ η πληροφορία αποτελούν τους μηχανισμούς, που ελέγχουν τον κόσμο, όχι μόνο στη Δυτική κοινωνία. Σε ένα εκπληκτικά εκλαϊκευμένο για το θέμα του, βιβλίο, η Shah ξεκινάμε μια επιστημονική καταγραφή, του πως σχηματίζεστε το πετρέλαιο, «βασικά μαθήματα» γεωλογίας κ χημείας, που βρίσκεται κ γιατί πρέπει να τα γνωρίζουμε όλα αυτά. Με γλαφυρό τρόπο, μας περνά από τις ενεργειακές περιόδους της ανθρώπινης κοινωνίας κ την ανάδειξη του πετρελαίου μετά το κάρβουνο σε βασική πηγή για την ανθρώπινη πρόοδο από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης κ μετά. Παράλληλα αρχίζει κ υφαίνει με αξιοπιστία κα αντικειμενικότητα τα νήματα του ιστού, που λέγεται πετρελαιοπαραγωγές χώρες κ εταιρίες άντλησης-διαχείρισης πετρελαίου. Ο ιστός που συντίθεται περιλαμβάνει, φυσικές κ οικολογικές καταστροφές, πολιτικές παρεμβάσεις, αλλά κ «ιδιότυπη» οικολογική συνείδηση, που αναδεικνύει το πετρέλαιο σε σωτήρα του φυσικού περιβάλλοντος, με τα κατάλληλα κονδύλια στις αντίστοιχες πανεπιστημιακές έδρες κ άλλα ευτράπελα. Μια ιστορία, ζοφερή, που δείχνει γιατί οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας δεν έχουν μείνει πίσω, απλά εξελίσσονται από τις ίδιες εταιρίες που ελέγχουν τον ενεργειακό ιστό κ θα μας πουληθούν αύριο σε τιμές που θα εξασφαλίσουν την κερδοφορία στους γνωστούς stakeholders των διεθνών χρηματιστηρίων. Ένα βιβλίο δυναμίτης, που αν το διαβάσει κανείς , μαζί με το «Πορτραίτο ενός οικονομικού δολοφόνου» κ παράλληλα δει το “There will be blood” θα αντιληφθεί πόσο σωστή είναι η έννοια μαύρος χρυσός. Απλά αποκαλυπτικό ακόμα κ στα υπερβολές του, με βιβλιογραφία κ πηγές, που θα δώσουν τροφή στον αναγνώστη κ όχι στον καταναλωτή, να σκεφτεί κ να ψάξει παραπάνω

Ο καθηγητής του Δημοσίου Δικαίου κ Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου, Bernhard Schlink , αγγίζει το πιο καυτό θέμα στη Γερμανία, μετά τα εγκλήματα του Ναζιστικού καθεστώτος, την τρομοκρατία (η όπως άλλοι , χαρακτηρίζουν, πόλεμο πόλεων). Αντίθετα με τους Έλληνες αριστερούς κ αριστεριστές, η Γερμανική άκρα αριστερά και δεξιά, εναντιώθηκε στον καπιταλισμό και το στυγνό πρόσωπο ου βλέπουμε στην Ελλάδα, ήδη από το 1981, με το πρώτο Δυτικού τύπου κόμμα βλπ. ΠΑΣΟΚ κ την πολιτική αδελφή του Ν.Δ, ήδη από τη δεκαετία του 70. Η ύπαρξη των Αμερικανικών βάσεων και η διαίρεση, μιας ρημαγμένης υλικά, από τους νικητές συμμάχους και τους νέο βάρβαρους Σοβιετικούς αλλά και την ίδια την ηθική κατάπτωση και τις ενοχές , που κληρονόμησαν, οι Ισραηλινοί και οι «πολιτισμένοι» Σύμμαχοι στους Γερμανούς, έδωσε μια νεολαία, με την ανάγκη, να διαφοροποιηθεί , από την μεταπολεμική ανάπτυξη, σε βάρος ,Ανατολικογερμανών και Ισραηλινών. Αποτέλεσμα αυτών ένα νεολαιίστικο ένοπλο κίνημα- αγώνα, που σε αντίθεση με την ονειρική και διαστρεβλωμένη από τα ναρκωτικά κίνησης των συνομηλίκων Αμερικανών, έφερε παλιά και νέα γενιά σε αντιπαράθεση. Η ευμάρεια της μεταπολεμικής γενιάς, και ο φόρτος, ενός «προσχεδιασμένου» άγους, από την Δυτική προπαγάνδα και το Σοβιετικό επεμβατισμό, οδήγησαν τους Γερμανούς σε έναν άτυπο εμφύλιο. Αντίθετα με την Γαλλική νεολαία, οι Γερμανοί και αργότερα οι Ιταλοί, νεολαίοι προτίμησαν τον ένοπλο αγώνα, διακηρύσσοντας, τον πόλεμο σε αυτό που θεωρούσαν εχθρό και μη δεχόμενοι τις προκατασκευασμένες Ανατολικές και Δυτικές υποθέσεις περί αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, ως βιώσιμα μοντέλα, για τον σκεπτόμενο άνθρωπο. Η αδυναμία να μαζικοποιήσουν τον αγώνα και το δυναμικό καταστολής των οργανωμένων κοινωνικών ομάδων, που βελτιώθηκε με την πάροδο των χρόνων, οδήγησε τους επαναστάτες ή τρομοκράτες , η επιλογή δική σας, σε παράδοση, θάνατο, αυτοκτονία και μετακίνηση στην σφαίρα του παρελθόντος. Όμως σε αντίθεση με τον Τσε Γκεβάρα και την ηρωοποίηση του, ο πόλεμος των πόλεων, δε βρήκε την συνέχεια και το έδαφος να ανθίσει όπως οι αδελφές ομάδες των Παλαιστινίων στα κατεχόμενα και το Λίβανο. Σε αντίθεση με την γενίκευση του αγώνα, σε ένοπλη εξέγερση, οδηγηθήκαμε σε μια περιθωριοποίηση, λαμβάνοντας υπ όψιν, την πραγματικότητα, ότι σε περιόδους, που ο καπιταλισμός δεν γνωρίζ4ει οικονομική κρίση, η σκέψη υποτάσσεται στην ευμάρεια, ο δε Υπαρκτός Σοσιαλισμός, χρησιμοποιεί την ένοπλη πάλη, όσο εκφράζει το γενικότερο αίτημα αλλαγών, προσαρμοσμένο στις φόρμες του κόμματος. Με αφορμή αυτή την πάλη συστημάτων, ιδεολογιών και γενεών, ο Schlink, μετουσιώνει την ιστορία ενός «τρομοκράτη» που απελευθερώνεται /αποφυλακίζεται μετά είκοσι χρόνια. Σε ένα Σαββατοκύριακο, το πρώτο της κοινωνικής επανένταξης, περνάνε από τη ζωή του, παλιοί αγωνιστές, συναγωνιστές που σήμερα έχουν οικειοποιηθεί το σύστημα και τα «καλά» του, συνοδοιπόροι ,αλλά και ο πιθανός προδότης , υπεύθυνος για την σύλληψη του. Μια νέα γενιά που εκφράζει ένας νεαρός σπουδαστής, που λειτουργεί ως καθαρτήριο, όταν αποκαλύπτεται ο διττός ρόλος του ,σπουδαστής και εκπρόσωπος του μέλλοντος αλλά και γιός του Γιοργκ, που φέρει ως σημάδι την αυτοκτονία της μητέρας του. Η πάλη των γενών επαναλαμβάνεται, με τον πρώην αγωνιστή, να μην μπορεί να δικαιολογήσει ότι η κοινωνικός αγώνας και οικογενειακή ευτυχία είναι ασυμβίβαστα και το σύνολο προηγείται της οικογένειας. Η οικογένεια του Γιοργκ, προσπαθεί να βοηθήσει, οι φίλοι το ίδιο, ένας δημοσιογράφος, μια δασκάλα, ένας δικηγόρος. όλοι μαζί σαν ένα RAMNSTEIN τραγούδι, με σκληρό Γερμανικό στίχο, συναισθήματα που ξεγυμνώνονται. Φόβος γι αποκαλύψεις, τύψεις για όσους δεν συνέχισαν αλλά και οργή, για αυτόν που πλήρωσε με την ζωή του την πίστη, σε κάτι, που ο χρόνος κατέδειξε, παρωχημένο και άτυχο. Είναι τελικά η επιτυχία ή αποτυχία που ορίζει την αξία ενός αγώνα..αυτό πρεσβεύει ο Γιοργκ, αλλά όσο και αν συμφωνούν αδυνατούν να το δείξουν η αδελφή του κι οι παλιοί του φίλοι. Σαν ένα διήγημα της Αγκάθα Κρίστι, με ήρωα τον αποφυλακισμένο αγωνιστή, ξετυλίγεται το κουβάρι, της παράδοσης του στην Αστυνομία, από την αδελφή του, που δεν άντεχε το βάρος της απώλειας του από τον επερχόμενο θάνατο σε μια πιθανή συμπλοκή. Σε μια υπνωτική ατμόσφαιρα, με ζοφερά χρώματα, ένα φθινοπωρινό Σαββατοκύριακο, σε μια παλιά έπαυλη, κρασί και αναμνήσεις, κλειστά στόματα και φιλίες που αποδομούνται και ξαναδημιουργούνται, γύρω από έναν άνθρωπο καταλύτη. Έναν ιδεολόγο, άσχετα ορθότητας των ιδεών του, που προσπαθεί να εναρμονιστεί, με μια κοινωνία και ανθρώπους, που απλά έχουν ενσωματωθεί σε ότι προσπάθησε εκ των βάθρων αν αλλάξει. Οι συγκρούσεις και οι ανατροπές λεκτικές και ψυχολογικές, με μια λεπτότητα που φέρνει στο μυαλό Ντοστογιέβσκι με μια αφηγηματική λιτότητα, που θυμίζει Κάρβερ. Το βιβλίο σαν άλμπουμ των FAITH NO MORE, προβληματίζει, μαγνητίζει, εναλλάσσει, χαρακτήρες και γεγονότα. Δεν χρησιμοποιεί παρελθοντικό χρόνο και ανασκοπήσεις, μόνο κάποιους αφηγηματικούς μονόλογους για να δικαιολογήσει τις επερχόμενες συγκρούσεις. Μίζεροι άνθρωποι, ταπεινωμένοι από το παρελθόν και τις πράξεις τους, η αδερφή που έχει προδώσει, η δασκάλα που αναπολεί τον ανδρικό έρωτα και την ασφάλεια της σχέσης, μέσα από το γράψιμο, ο δικηγόρος, που προστατεύει τον εύθραυστο κρατούμενο, γιατί ποτέ δεν τόλμησε να ακολουθήσει στην μάχη, ο πιθανός προδότης, που τελικά καλύπτει την αδερφή στο τραπέζι των αποκαλύψεων, ο νεαρός αγωνιστής, που ελπίζει σε μια ηρωοποίηση του Γιοργκ και έναν καινούργιο κύκλο αίματος, ο φίλος με την βιομηχανία, που απολαμβάνει τα καλά του συστήματος που οι υπόλοιποι μίσησαν, αλλά οικειοποιήθηκαν, ο γιός του «τρομοκράτη», η πιο τραγική φιγούρα. Η εγκατάλειψη για χάρη του αγώνα, το δικαίωμα στην αναζήτηση οικογένειας. Η προσπάθεια των δύο γενιών να ξαναβρεθούν, μια συμβολική κίνηση, με μουσικό υπόβαθρο τους ΝΙΝ, μια ατέλειωτη κατάβαση στον Αδη της απώλειας και των προσωπικών συναισθημάτων, οι δύο Γερμανίες που επανενώνονται, ο πατέρας που ξαναβρίσκει τον γιό. Τελικά η αποκάλυψη ότι η αποφυλάκιση, δεν έγινε γιατί ο αγωνιστής, παραδόθηκε..αλλά γα λόγους υγείας. Ο εξευτελισμός του αστικού κράτους στον κρατούμενο, στα πλαίσια της μεγαλοψυχίας του νικητή στον ηττημένο. Ο Γιοργκ, που πάσχει από προχωρημένο καρκίνο του προστάτη, μια ζωή, που αναλώθηκε λιγότερο στον αγώνα και περισσότερο να διαφυλάξει την εικόνα του αγωνιστή, άσβεστη για τις επόμενες γενιές, που την απεμπόλησαν. Μια πικρία και μια σκέψη , πάνω στο μάταιο της επανάστασης, σαν οι WHO, να τραγουδάνε το “Get fooled again”.Είκοσι χρόνια μετά τίποτα δεν έχει αλλάξει για τον φυλακισμένο, παρά μόνο ότι έχει μείνει πλέον μουσειακό έκθεμα, και φάρος για μερικούς ρετρο επαναστάτες. Ο χρόνος νικά τα πάντα και πάνω από όλα το ανθρώπινο σώμα. Ένα βιβλίο συναισθημάτων και σκέψεων, σκληρό σαν το Industrial metal των RAMNSTEIN, πολιτικό σαν τα τραγούδια των KILLING JOKE, πικρόχολο σαν τα σχόλια του Johnny Lyndon, απλό κ δομημένο να οδηγεί σε συναισθηματική φόρτιση και κάθαρση, που όμως δεν ολοκληρώνεται α ο ήρωας δεν διαβεί το όριο και αυτή την απόφαση την αφήνει ο ίδιος ο συγγραφέας μετέωρη. όπως μετέωρη είναι και μια ολόκληρη χώρα απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους…. σαν ένα άλμπουμ που περιμένει τη συνέχεια του. Ότι πιο ανθρώπινο έχει γραφτεί για την «τρομοκρατία», τον αγώνα, τη θυσία της προσωπικής ζωής, για ένα σκοπό, το μάταιο, το έντιμο, το χαζό, το άσκοπο..οι απόψεις διίστανται όπως και στο βιβλίο, μένουν μόνο διλλήματα, αποφάσεις ,θύτες και θύματα, εντός και εκτός οικογενειακών τοίχων. Μια οικογένεια που γλύφει τις πληγές της , μια κοινωνία που κάνει το ίδιο με τις δικές της, αργά, επίπονα, μαρτυρικά , έχοντας το παρελθόν, δυνάστη στο προκρούστειο κρεβάτι της λήθης. Όταν ο γιός γίνεται τιμητής και ο πατέρας προκαλεί, όταν το δίκαιο διαστρεβλώνεται, μέσα από την αλαζονεία του ορθού λόγου, του ιερού σκοπού, όταν η πάλη των γενιών, η σύγκρουση με το κατεστημένο, αλλάζει όρους και πρόσωπα..την δύσκολη ώρα της αυτοκριτικής σε βάθος…όλα αυτά τα παρακολουθεί και περιγράφει με ματιά κοφτερή σαν τα riff του Τownsend o Schlicht. Ένα βιβλίο ενδοσκόπηση, σε μια εποχή, δύο γενιές και ένα θέμα που σήμερα φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ. Απλά συγκλονιστικό, όσο και το Τommy , πολυσήμαντο και έργο διαχρονικό, μέσα από τους περιορισμούς και την οριοθέτηση του.

Το βιβλίο το επέλεξα για 2 λόγους, την «παλιά» μηχανή που είχε στο εξώφυλλο και ότι προλόγιζε ο Χ.Κάσδαγλης. Ως γνωστόν όσοι είναι φίλοι της ροκ μυθολογίας , ουδόλως αγαπάνε τα γιαπωνέζικα τεχνουργήματα των YAMAHA.HONDA.SUZUKI κτλπ αντίθετα έλκονται από βαριά μεταλλικά τέρατα της κατηγορίας Νorton.Τriumph,BSA,BMW,Harley, για την τελευταία με επιφύλαξη, λόγω της Κολωνακιώτης εξέλιξης της. Οι 2 συγγραφείς, συγκέντρωσαν πλήθος μαρτυριών από μηχανόβιους, όλων των κοινωνικών τάξεων κ επαγγελμάτων. Κοινός παρονομαστής η, η αγάπη για το δίκυκλο, από παπάκι μέχρι 1000αρα μηχανή και η νοοτροπία μιας άλλης εποχής. Με ελάχιστες αναφορές στην ροκ μυθολογία ,ίσως γιατί ροκ κ μηχανή στην Ελλάδα δεν έγιναν ποτέ ένα. Απόδειξη και η σημερινή κατάσταση, ποιοί έχουν τις Harley. Όμως το πνεύμα του δικυκλισμού, της ανεξαρτησίας, του ροκ τρόπου ζωής, εκδρομές, βόλτες, κόντρες ,μεταξύ τους αλλά και με την αστυνομία..όλα είναι εδώ, πραγματικά, γλαφυρά, ζωντανά. Δεν μιλάμε για έναν ξένοιαστο καβαλάρη, αλλά για μηχανές από την Ηλιούπολη, το Μπραχάμι, τα Λιόσια. Μηχανόβιους που κλέβουν, για να ζήσουν, πονάνε τη μηχανή τους, μαζεύουν δραχμή, δραχμή τα χρήματα να την αλλάξουν. Ανθρώπους που η ζωή τους καθορίζεται από την επιταγή της δίκυκλης θεάς, ασχέτως κυβισμού και κατάστασης. Ίσως οι φράσεις.. «οι μηχανές σήμερα κοντράρονται στις καφετέριες… τότε στο δρόμο», μεταφέρει μια μεγάλη αλήθεια…. Μια αλλαγή εποχής Όμως οι μηχανές… ποτέ δεν θα αλλάξουν. Θα αλλάξουν οι χρήστες τους και μαζί η νοοτροπία. Σήμερα τα χτυπημένα νούμερα και τα συνεργεία, που βασίζονταν στην εμπειρία, αλλάζουν, μαζί με όλη την Ελληνική κοινωνία. Ακριβώς όπως οι Hard rockers των 80ς-90ς έγιναν τα «παιδάκια» που αντιδρούν στο κατεστημένο με SLIPKNOT.METALLICA.MASTODON, έχασαν τον παλμό, κράτησαν το μέσο. Ένα πολύ ροκ βιβλίο, από 2 ανθρώπους, που έψαξαν διύλισαν, συγκέντρωσαν και δημιούργησαν ένα απολαυστικό ανάγνωσμα. Μακάρι να έχουν την διάθεση να ασχοληθούν και με κάτι κοντινότερο στα δικά μας γούστα… Μέχρι τότε, ανάψτε τσιγάρο, βάλτε στο στερεοφωνικό, το best of των STEPPENWOLF ή το νέο WOLFMOTHER ή ακόμη καλύτερα CIRCUS OF POWER k «Iron Horse” από MOTORHEAD κ ταξιδέψτε…. μακριά…. άψογο βιβλίο, για εποχές κ ανθρώπους που είναι πια μνήμες… Στέλιος Μπασμπαγιάννης