The Danish bunch of outlaw country metal, return with an album that simply keeps the fire burning and establish them as one of the major metal acts of the 00s.Without everchanging their golden recipe for success, VOLBEAT deliver heavy metal with rock h roll and country elements in songs as catchy as the Red Light district in the eyes of a 15 year old young boy, who came out of his playstation world. N matter what you may think, they deliver, heavy songs with a damned commercial twist, that talk to everyone who likes heavy music, form the Iowa teenager to the London golden boy and in between all the white collar rockers who like their music, loud, crispy and with a touch of old school melody. Songs like ‘When we were kids”, “Die to live”, ‘Leviathan” are examples of how the bands will keep the deteriorating rock audience and create new classics songs for the genre. 8

Βραβευμένο με Πούλιτζερ Λογοτεχνίας, ένα από τα λίγα πραγματικά rock n roll βιβλία. Γραμμένο από ένα συγγραφέα που μας εγκατέλειψε λίγο πριν συμπληρώσει τα 90 χρόνια ζωής, δίνει ζωή στο μέλλον που όλοι θέλουμε να μην αντικρύσουμε. Με μια γλώσσα ποιητική και σκληρή, σαν γιαπωνέζικη ταινία των 60ς, σκιαγραφεί μια Αμερική , μετα πυρηνική ή κάτι αντίστοιχο , χωρίς ποτέ να δίνει τον ακριβή λόγο της καταστροφής. Ο Μακ Κάρθυ, δεν είναι ηθικοπλαστικός συγγραφέας τσιτάτων ,αλλά ένας μαέστρος στον χειρισμό του γραπτού λόγου, με την λογική της εικόνας, του σκηνοθέτη. Διαβάζοντας το βιβλίο, έχεις την αίσθηση , ότι παρακολουθείς μια ταινία του Ταρκόφσκι, ένα κινηματογραφικό πόνημα του Μπέργκμαν, αλλά πάντα με την σφραγίδα από την γενιά των Κέρουακ, Μπαροουζ και την αντίστοιχη λιτότητα του λόγου του Κάρβερ. Συνοπτικά πρόκειται για την οδύσσεια ενός πατέρα με τον γιό του, στην προσπάθεια τους να μετακινηθούν σε μια Αμερική-Η.Π.Α που κάθε κοινωνικός ιστός έχει αποσυντεθεί, η γη και οι άνθρωποι μεταλλάσσονται με τη σειρά σε υπάρξεις και αντικείμενα δίχως χρησιμότητα, δίχως αρχές, ηθική ή αναγνωρισιμότητα. Απόγνωση, φόβος, ανθρωπιά , ο δεσμός πατέρα –γιού σε μια συγκλονιστική περιγραφή στο τέλος μιας κοινωνίας, ας μην ξεχνάμε ότι η ζωή ξεκίνησε σε μητριαρχικές κοινωνίες. Με απλές περιγραφές , η πείνα και ο φόβος για το αύριο, έντονα, ρεαλιστικά σε σημείο να ζητάς μαζί με το ζευγάρι των πρωταγωνιστών , λίγο καθαρό νερό, να χαίρεσαι στην ανακάλυψη λίγων μήλων, μιας κονσέρβας, να αναρωτιέσαι ποιος βρίσκεται στην επόμενη στροφή του δρόμου. Η δύναμη των περιγραφών μου έφερε στο νου τον Κνούτ Χάμσουν και την «Πείνα» και ο παραλληλισμός ίσως δεν είναι αρκετός. Πάνω από όλα να συμβιώνεις και να συμπονάς ένα πατέρα που ξέρει ότι το παρελθόν τους έχει εγκαταλείψει, μαζί με την ζωή όπως τη γνώρισε και δεν μπορεί να εξασφαλίσει τίποτα πιο βέβαιο στον μικρό γιό του από έναν θάνατο, όταν αυτός θα είναι κοντά στον δικό του. Σκοτεινό και αποκαλυπτικό, για την μαγεία της πατρικής σχέσης, συγκλονιστικό, ανθρώπινο και πάνω από όλα, τρομακτικά αληθινό. Περιγράφει μια τόσο κοντινή πραγματικότητα, που σε απωθεί η ιδέα του πόσο κοντά είμαστε στο να γίνουν όλα όσα γνωρίζουμε παρελθόν. Δίνει την αίσθηση του απόλυτου κενού και της μοναδικής έννοιας που έχει η σχέση ανάμεσα σε πατέρα –παιδί αλλά και στον άνθρωπο, όταν η ανάγκη επιβάλλει θυσίες και σύνεση. Αν θέλετε , να σας ορίσω γιατί είναι rock n roll βιβλίο, θα πω απλά ότι έχει τον λυρισμό των LED ZEPPELIN, την μελαγχολία των MANIC STREET PREACHERS κ το συναίσθημα των NEW MODEL ARMY. Ξεχάστε όσα ξέρατε και διαβάστε αυτό το βιβλίο, δεν θα είστε πια οι ίδιοι. Ωμό και άμεσο όσο οι Βρετανοί folk metalers SKYCLAD, μιλά για όσα χιλιάδες σχήματα του metal k gothic αγγίζουν επιφανειακά, Το απόλυτο rock n roll βιβλίο χωρίς καμία αναφορά σε μουσική. Ένα βιβλίο που μιλά για τις αξίες , μέσα από την απώλεια τους, για την αισιοδοξία, μέσα από την μιζέρια, για την ελπίδα, μέσα από τον θάνατο, για το μέλλον, μέσα από το παρελθόν, για την οικογένεια, μέσα από την αποσύνθεση της, για την πίστη, μέσα από την απώλεια της, αλλά πάνω από όλα., ένα βιβλίο, για την σχέση πατέρα γιού, ανθρώπου με άνθρωπο, όταν οι λέξεις χάνουν το νόημα τους. Σιβυλλικό και ομιχλώδες από την αρχή ως το τέλος, αποτελεί το κορυφαίο βιβλίο Αμερικάνικης πεζογραφίας, μέχρι σήμερα για τον 21 ο αιώνα.

Lounge music, jazz, waltz and lyrics about anything else than love, twisted in the way Mike Patton distorts the ugliness of truth to bring us closer to the mortal side of ourselves. Imagine Edith Piaf, singing Cannibal Corpse lyrics, or even better Danzig in her Paris lounge style and the result is crystal clear to you. If you decide to leave the lyric section aside, then this is a modern lounge album to let yourself go with it. If you feel the necessity to trip along, then I believe you need to have great sense of humor and the trip will be a joyride among feces, kisses and whatever else Patton thinks over. Overall an album for the late night time in bars where Tom Waits enjoys his drinks and defiantly not for the massive audience, it could increase fatality among innocent bystanders, listeners. 6,5

Out of URIAH HEEP with whom his been more than two decades Bernie Shaw wasn’t particularly prolific. Now he comes with an album, product of collaboration with Dale Collins. Collins is a Canadian guitar player, who has already collaborated with Shaw in the past and they reunited, six years ago to start work on this new project. …I didn’t know what to expect and at the end of the listening I was more happy, as it keep the balance with modern day HEEP (aka the same titled song), yet gives Shaw some space to be himself as the excellent “Hey Jimi”, dedicated to who else but Hendrix. Melodic hard rock, with modern edge from time to time, it brings to mind modern era MAGNUM, THUNDER and SKIN at some point but has its own musical identity. 7

Great blues album with a big part of it giving a nod to the soul and Gospel side of music. If Marcus king and Robert Cray are the Blurs musicians of your choice, in his new wok Robert Randolph will please you. For us who got in to the blues through Blues brothers albums like ‘Brighter days” just help us through the day and I personally have to thank Mr Randolph for ‘Have mercy” a song that really brighten my day in difficult times. A blast of soulful blues for the believers. 7,5

An album of introspection, emotionally charged , coming from the golden days of the Seattle music movement. Mostly acoustic, this album could be easily compared with the “No excuses” album, mostly due to its cathartic experience feeling and the low down tone. Duvall continues what he does so good in AIC, bringing to us highly charged emotional songs, based on simple chord sequencing and in his bare vocals. An album to let yourself sunk in to it and think over and over its addictive melodies. A welcome surprise from an artist equally important at his solo works as at this contribution at the AIC revival. 7/10

First solo album for the ex MOTORHEAD guitar man and the result is more than satisfying. Less straight metal than his BASTARD SONS spin off band. It moves along the roc/metal genres with the help of a number of well or less well known names like Rob Halford, Alice Cooper, Ben Ward, Nev MacDonald, Nick Oliveri, Dee Snider, Whitfield Crane and others. Some songs have the bluesy feeling he is well known and add to the MOTORHEAD albums and are magnificent in their simplicity such as “Left for dead” a song suited perfect for old Dave voices…but. The opening track is a semi-autobiographical one, going back to the PERSIAN RISK days. Elsewhere he sticks to what he knows best. Produce catchy riffs and support legendary voices as in his collaborations with Halford, Cooper and Snider. Or been a man of his time give us some modern aggressive metal with a hint of old good HEAD at the solo department, as in “Walk the talk” with the help of Oliveri. Listening to the album you definitely can’t tell the creators age, if you don’t read the name. Overall a great heavy rock album with a bit of modern touch at some pints, just to make you crack another beer and sing along. The old lions definitely still got it. 7,5

In these years of plastic melodic hard rock, few bands have sounded so fresh as ECLIPSE did. In “Paradigm” they set the paradigm for the younger bands in the genre, on how to produce an album that combines the best moments of the high-tech AOR of the 80s,90s along with the more high quality sound of the 00 and appeal to the Spotify generation. Great melodic songs like the same title, ‘United”, “The masquerade” or majestic ballads like ‘Take me home” with the Celtic influences (all hail to DARE) just bring the wall down and make the disbelievers, that melodic rock deserves a place among the rockers, to change their minds. Mind blowing guitars, anthemic choruses, obsessing melodies, catapult this album to the highest positions in the Top album lists of 2019. If GHOST revive classic heavy metal, then ECLIPSE resurrect Hard rock, or melodic rock and really created a monster of an album, that will haunt you, till you sing along each and every song. A paradigm of modern hard rock album!!! 9

Το τέλος του ΒΠΠ και οι δίκες της Νυρεμβέργης έφεραν στο φως , μια κατηγορία ανθρώπων, που δικάστηκαν κάποιοι αλλά κυνηγήθηκαν περισσότεροι για μια καινούργια κατηγορία, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η ανθρωπότητα εξαντλημένη από τα πέντε χρόνια της ανθρωποσφαγής και ερχόμενη σύντομα αντιμέτωπη με τον Ψυχρό πόλεμο, προσπάθησε να χώσει κάτω από το χαλί, τα σκουπίδια της εξόντωσης εθνοτήτων και αμάχων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όμως κάποιοι άνθρωποι είτε νομικοί, όπως οι Αμερικανοί Ντένσον και Φέρεντς, είτε ο Πολωνός Γιαν Σεν και ο Γερμανός εισαγγελέας Φριτς Μπάουερ αλλά και επιζώντες των στρατοπέδων όπως οι Σιμόν Βίζενταλ και Τούβια Φρίντμαν αλλά και παιδιά αυτής της γενιάς σαν τους Μπεάτε και Σερζ Κλαρσφέλντ, δεν ξέχασαν ποτέ. Με διαφορετική προσέγγιση, άλλοτε μέσω του ακτιβισμού, άλλοτε μέσω του λόμπινγκ, άλλοτε μέσω πολύχρονων, χρονοβόρων νομικών διαδικασιών όπως στις ΗΠΑ ο Έλι Ροζενμπάουμ άλλαξαν τη ροή της ιστορίας, μην επιτρέποντας στους εγκληματίες να ησυχάσουν. Αντίθετα τους υποχρέωσαν να έρθουν αντιμέτωποι με τα ανοσιουργήματα τους και ταυτόχρονα έδωσαν έναυσμα σε τύπο και δικαιοσύνη, να δημιουργήσει ένα διαφορετικό κλίμα αναφορικά με την κοινή ιστορική μνήμη και την λήθη, που τόσο άνετα έδωσε δικαιολογία ο Ψυχρός πόλεμος, να βυθιστούν εγκλήματα και υπαίτιοι. Περιστατικά όπως αυτό του Άιχμαν και του Κουρτ Βάλτχαιμ, περιγράφονται σε βάθος, δείχνοντάς τις αντιπαλότητες ανάμεσα στους ίδιους τους κυνηγούς, τα κράτη που συμμετείχαν αλλά και τις πολιτικές ισορροπίες που με τα χρόνια έγιναν τροχοπέδη στον κοινό αγώνα. Σήμερα ελάχιστοι εγκληματίες πολέμου έχουν μείνει εν ζωή και ακόμη πιο λίγοι με στοιχεία για την τιμωρία τους. Είναι ανατριχιαστικό, πόσο οι Δυτικές κοινωνίες κάλυψαν εγκλήματα και εγκληματίες, λόγω πολιτικών ισορροπιών, αλλά και πόσα βιβλία έχουν γραφτεί για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την τιμωρία δεσμοφυλάκων και διοικητών και την έλλειψη δικαστηρίων και στοιχείων για τα Γκούλαγκ, που επιβίωσαν του ΒΠΠ και συνέχισαν ακούραστα την προσπάθεια τους να εξαλείψουν αντιφρονούντες. Μια ακόμη παραδοχή πόσο τα απολυταρχικά καθεστώτα όσο είναι εν ζωή, καταφέρνουν να αποσιωπούν τα πάντα και χρειάζονται συνθήκες Δυτικού τύπου Δημοκρατίες, για να ξεσκεπαστούν εγκλήματα και δολοφονίες. Ακόμη περιμένουμε το αντίστοιχο βιβλίο για την Σοβιετική Ένωση. Ως τότε ας γνωρίσουμε πως κάποιοι ιδεολόγοι, όχι πάντα Εβραίοι, αλλά οπαδοί του δικαίου, αφιέρωσαν κρίσιμα χρόνια της ζωής τους ή και την ζωή τους για να τιμωρηθούν οι υπέρμαχοι της Άριας φυλής και πόσα ονόματα δεν δικάστηκαν ποτέ ,θυσία στο βωμό του επερχόμενου ψυχρού πολέμου, με απόκρυψη στοιχείων εκατέρωθεν. Ένα βιβλίο που θα βοηθήσει την συλλογική μνήμη να μην ξεχάσει ότι η Γερμανία είναι ένα Έθνος που η ψυχιατρική σήκωσε ψηλά τα χέρια της για την περίοδο 1933-1945. Καλογραμμένο, σε απλή γλώσσα, με στοιχεία αδιάσειστα συνδυάζεται άψογα με «Ναζί της διπλανής πόρτας».

Ένα μυθιστόρημα, αυτοβιογραφία του Ενρίκ Μάρκος. Ενός Ισπανού αντιστασιακού, αντιφασίστα, με δράση που θυμίζει αυτή των δικών μας εκατοντάδων χιλιάδων «αντιστασιακών». Σχεδόν ανύπαρκτη, αλλά με τον ήρωα, πραγματική προσωπικότητα, να εκμεταλλεύεται , συγκυρίες και καταστάσεις, (), για να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του. Ο Ενρίκ Μάρκος, διογκώνει την πραγματικότητα, για να χωρέσει τις μισές αλήθειες του. Βρίσκεται να πολεμά ηρωικά στον Ισπανικό εμφύλιο, να γνωρίζεται με τις προσωπικότητες του αναρχικού χώρου. Βρίσκεται φυγάς, να οδεύει ως εξόριστος στην Ναζιστική Γερμανία και να φυλακίζεται για αντικαθεστωτική /αντιναζιστική δράση και τελικά να περνά και από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Γυρνώντας στην Ισπανία, ως γνήσιος Ισπανός , Καταλανός αναρχικός «ζει» σε καθεστώς ημιπαρανομίας στα χρόνια του Φράνκο και τον «υπονομεύει». Με την έλευση της Δημοκρατίας, αναλαμβάνει ηγετικές θέσεις πρώτα στους Ισπανούς Αναρχικούς στη συνέχεια στα συνδικάτα, στην Οργάνωση επιζώντων των εκτοπισθέντων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και στον Σύλλογο για την Δημόσια παιδεία. Σε κάθε έκφανση των δραστηριοτήτων του επικαλείται το αντιστασιακό παρελθόν του, ώσπου αυτό αποκαλύπτεται, αλλιώτικο, μικρότερο σε διαστάσεις από όσα δήλωνε έως και ανύπαρκτο. Αυτή την αληθινή προσωπικότητα που έφτασε να μιλήσει στην Ισπανική βουλή, μέσα σε θύελλα χειροκροτημάτων, αναλαμβάνει να διαιωνίσει ο Θέρκας, με μια αντιστοιχία τουλάχιστον έξυπνη. Ιδαλγός όσων δεν τον άφησε η πραγματική ζωή του να ζήσει όπως ο Δον Κιχώτης ή απλά υπερφίαλος απατεώνας. Χαρισματικός απατεώνας και παθολογικός ψεύτης ή ένας άνθρωπος που επιζητούσε την δόξα και απλώς εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη του κόσμου για ήρωες, μεγαλοποιώντας αλλά ελάχιστα παραποιώντας την αλήθεια. Ένα βιβλίο, βιογραφία αλλά και φιλοσοφική πραγματεία, γύρω από την ανάγκη της αυτοπραγμάτωσης, του ανεπίτευκτου ονείρου, του κυνηγιού του τέλειου. Η υπεραξία της φήμης σε ένα κόσμο που ζει για τα μίντια, μέσα από την ιστορία ενός απλού ανθρώπου, που «ξεγέλασε» με την συνενοχή τους, αν θέλετε αλλά σίγουρα με την σιωπή τους, ένα ολόκληρο έθνος. Ο ίδιος δεν μετανιώνει ουσιαστικά, ακόμη και όταν αποδομείται. Ζητά από τον «βιογράφο» του να του αφήσει κάτι…κάτι να κρατηθεί. Γλυκόπικρο, σε ταλανίζει ανάμεσα στην πλήρη απέχθεια και την συμπάθεια για έναν ήρωα ταινιών του Ντε Σίκα, που απολαμβάνει την πλαστοπροσωπία, όσο μπορεί, όπως μπορεί, ελπίζοντας να μην τελειώσει το όνειρο… Όταν έρθει η ώρα της αποκάλυψης, χαμογελά σαν τον Φερναντέλ και γαντζώνεται στα ψήγματα αλήθειας, μιας εικονικής ζωής ,που δημιούργησε και εν τέλει, καταβρόχθισε την πραγματική του, σε προσωπικό και δημόσιο επίπεδο, με το ψέμα και την ασάφεια κύρια όπλα, ενός κλασικού «επαναστάτη» των σαλονιών. Βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί ειδικά στην Ελλάδα, που όλοι πάντα σε κάθε ιστορική περίοδο έκαναν αντίσταση. Ο Θέρκας θέτει ερωτήματα ,όχι μόνο για τον πλαστογράφο, αλλά και τα εκούσια και ακούσια θύματα του και την διάθεση μας να πιστέψουμε σε ιππότες και δράκους, για να ξεπλύνουμε ομαδικά, τα χρόνια λήθης και συνενοχής. Απολαυστικά άμεσο και ιδιοφυώς αποδομητικό, στην εποχή των μίντια, των θρύλων και του «λευκού» ψέματος. Διαβάζεται με συνοδεία το Scenes from a memory των Dream Theater

Μπέλφαστ, 1969, Μπέλφαστ, Λονδίνο, 1994, μια οικογένεια Ιρλανδών που μέλη της έχουν φτάσει μέχρι το Λονδίνο. Θάνατος στον Βρετανό εξ αίματος συγγενή, θάνατος στον αδελφό μέλος του ΙΡΑ, τρομοκρατία στους γονείς ,τις αδελφές ,τις θείες, τους συμμαθητές. Μίσος βαθύ, μίσος θρησκευτικό, τρομοκρατία στην πόλη που οι δρόμοι αποτελούν σύνορο. Ευαισθησίες για την Αμίλια, την κόρη με τη νευρική ανορεξία. Μια περιγραφή μιας πόλης που μετατρέπεται, όπως και οι ζωές των κατοίκων της σε ένα ατελείωτο κατάλογο κηδειών, εκδικήσεων και αντεκδικήσεων με μόνο γνώμονα τον ξεχασμένο από το Θεό αλλά τόσο αγαπητό στους ανθρώπους Θεϊκό νόμο. Η Μπέρνς, δεν λυπάται τα λόγια της. Είναι αιχμηρά σαν σράπνελ βόμβας Σε περιμένουν μέσα από μικρές ιστορίες οικογενειακής τρέλας, γειτνίασης και σχολικών εμπειριών να σε πυροδοτήσουν σαν βόμβα που είναι καμουφλαρισμένη περιμένοντας στο δρόμο για να ανατινάξει το επόμενο Βρετανικό περιπολικό. Ο μισότρελος που έχει καταφύγιο του στην παμπ, που γίνεται τόπος τιμωρίας όσων δεν υπακούν στην ηθική δικαιοσύνη που επιβάλλει δια της βίας ο ΙΡΑ. Η νεαρή μητέρα που αποσπά πληροφορίες από την σύζυγο του αστυνομικού ,για να ετοιμάσει το επόμενο χτύπημα του ΙΡΑ, προειδοποιώντας την πρώην συμμαθήτρια της να λείπει από το σπίτι και να αποφύγει τα Σαββατόβραδα να μένει με τον αστυνομικό σύζυγο της και τους φίλους της. Μέσα σε όλα αυτά μια ιστορία, ενδοοικογενειακής βίας, αλκοολισμού, μια ιστορία καταπίεσης ορμών και θυμού, ένα τέρας που τρέφει το τέρας του ΙΡΑ και της Βρετανικής αστυνομοκρατίας, μέσα από τον ίδιο τον οικογενειακό ιστό. Η ψυχασθένεια, η καταφυγή στον εναλλακτικό κόσμο των ψυχοφαρμάκων, η διαφυγή έξω από τα μεγάλα αστικά κέντρα, δείχνει να είναι η μόνη διέξοδος για τις τσακισμένες ψυχές που φτάνουν να βιώσουν την ειρηνευτική διαδικασία, κουβαλώντας τα αγγελιόσημα θανάτου, φίλων και συγγενών. Η τελευταία ιστορία μια εκδρομή μιας ομάδας ανθρώπων με ψυχικές ασθένειες, σε ένα μικρό νησί, αποτελεί απλά την απόλυτη περιγραφή της Ιρλανδίας του 1994. Συντρίμμια σε ένα κόσμο που είναι φιλικός όσο χρειάζεται, όσο δεν διεκδικείς όσα θεωρεί κεκτημένα. Μια χώρα εσωστρεφής , πνιγμένη στο αίμα του εμφυλίου, που με μικρά βήματα κοιτάζει τον έξω κόσμο και ανοίγεται, υπερνικώντας φόβους ,αλλά ανίκανη ακόμη να ελέγξει τις αντιδράσεις της. Η Μπέρνς, είναι σκληρή γλωσσικά. Αιχμηρή, χρησιμοποιεί απλό λόγο, κοφτερό σαν ηφαιστειακό τοίχωμα, με διαρκείς εναλλαγές διάθεσης ακόμα και μέσα στην πιο απλή και τετριμμένη ιστορία. Τίποτα δεν είναι μονοσήμαντο. Σε όλα υποβόσκει ο φόβος του Ιρλανδικού εμφυλίου. Απομεινάρι ηρεμίας και απάγκιο ο κόσμος όσων λόγω των ψυχικών τους παθήσεων δραπετεύουν από το ζοφερό παρελθόν και παρόν της εμφυλιακής Ιρλανδίας. Σκούρο σαν τα πράσινα λιβάδια του σμαραγδένιου νησιού, το βιβλίο σε ταράζει συναισθηματικά δίχως λύπηση και σεβασμό για τους συμβατικούς κανόνες γραφής και την γραμμική αφήγηση. Με άξονα την υπο διάλυση, κάποτε ευτυχισμένη οικογένεια της Αμίλια, γίνεται ένα χρονικό ενός νησιού, που βυθίστηκε στο βαθύ σκοτάδι και το φως της ειρήνης βρήκε συντρίμμια, που ακόμη δεν έχουν μπει στη θέση τους, στη ζωή των απλών ανθρώπων. Μακροσκελές σε σημεία, πληθωρικό ίσως και λίγο κουραστικό, αλλά ταυτόχρονα εκκωφαντικό σαν έκρηξη βόμβας και αποτελεσματικό σαν βραδινό εκτελεστή του ΙΡΑ, θα σε συγκλονίσει, όσα και αν έχεις διαβάσει για τον Ιρλανδικό εμφύλιο, γιατί μιλά για την ζωή του καθημερινού ανθρώπου.

Η Τζαμάικα είναι η πατρίδα της μουσικής ρέγκε αλλά και του κυριότερου, πιο γνωστού και δημοφιλούς εκπρόσωπου της Μπομπ Μάρλει. Ο Τζαμαϊκανός Μάρλον Τζέιμς με αφορμή μια απόπειρα δολοφονίας του τραγουδιστή, δημιουργεί ένα αστυνομικό βιβλίο, που ακροβατεί ανάμεσα στο noir και την μοντέρνα αστυνομική λογοτεχνία που έκανε αγαπητή ο Πελεκάνος με την βία, την ζωή στις φτωχογειτονιές και την μουσική να αποτελούν το υπόβαθρο σε όσα διαδραματίζονται. Γρήγορος ρυθμός, δράση, μουσική και μυθοπλασία που εμπλέκει μυστικούς πράκτορες, γκάγκστερ ,πολιτικούς και ένα φάντασμα, ζωντανεύουν μια ιστορία που μυρίζει δεκαετία του 70, Τζαμάικα , μουσική ρέγκε, μαριχουάνα και κινηματογραφική πλοκή. Συμμορίες που διεκδικούν μερίδιο από τη δράση και την εξουσία στις φτωχογειτονιές. Μια κοπέλα που έχει γνωρίσει τον τραγουδιστή και ζει με την ελπίδα να του θυμίσει τη σημασία της γνωριμίας τους. Πράκτορες της ΣΙΑ που βλέπουν το νησί σαν ένα ακόμα σταθμό. Παιχνίδια εξουσίας αναμεσα στα πολιτικά κόμματα της Τζαμάικα, με τους αρχηγούς των συμμοριών, να στρατολογούν κόσμο και να προσφέρουν ρουσφέτια. Η πινακοθήκη των συμμετεχόντων στην απόπειρα δολοφονίας του τραγουδιστή, ένας είναι και το όνομα του δεν θα αναφερθεί πουθενά επί ματαίω, αγιοποιημένου στην μυθολογία της μοντέρνας Τζαμάικα, θα σχηματιστεί μέσα από σειρά διαπλεκόμενες ιστορίες. Παιδική κακοποίηση, φυλακή ομοφυλοφιλία και ομοφοβία, ενδοοικογενειακή βία και αστικοί μύθοι το χαρμάνι με το οποίο θα χτιστεί η απόπειρα δολοφονίας του τραγουδιστή. Όπλα και επαναστάτες που περνάνε από την Κούβα και την ΣΙΑ, διεφθαρμένοι αστυνομικοί και στρατιωτικοί, μια απόπειρα δολοφονίας που θα είναι το ξεκίνημα του αργού θανάτου για τον τραγουδιστή. Απώλεια, θάνατος, φυγή, η Νέα Υόρκη και η Τζαμαϊκανή που προσπαθεί να επιβιώσει. Ο θάνατος του τραγουδιστή από κακοήθεια και πίστη στη θρησκεία που τον αφήνει στο έλεος ενός σκληρού θεού. Οι επίδοξοι δολοφόνοι, που θα εξοντωθούν από το ίδιο σύστημα αξιών που τους όπλισε για να μην μιλήσουν. Ανηλεές κυνηγητό, σε παραγκουπόλεις, δάση αλλά και αλλαγή εξουσίας, σε μια κοινωνία που κινείται αργά και νωχελικά στους ρυθμούς της καλοκαιρινής ραστώνης, αγγίζοντας τα όπλα που αντικαθιστούν τις κιθάρες στις φτωχογειτονιές των γκέτο. Μια Τζαμάικα, που λειτουργεί σαν σκακιέρα στον ψυχρό πόλεμο, στην κόντρα Η.Π.Α, Κούβας, ανάμεσα στους τοπικούς βαρώνους, με πιόνια την παρέα των επίδοξων δολοφόνων. Ένα βιβλίο βαρύ σαν το νταμπ, που σφυροκοπά τα αυτιά με ένταση στα μικρομάγαζα του γκέτο, καθώς οι λευκοί με τις πρόθυμες κοπέλες διασκεδάζουν με πλαστική ρέγκε στα ξενοδοχεία για ξένους και ο τραγουδιστής γίνεται ιδέα, με την μουισκή του να θυμίζει τον γεφυροποιό του παρελθόντος. Ένα βιβλίο γραμμένο πάνω στους μουσικούς ρυθμους του νησιού, με τις παύσεις, τις κορυφώσεις και τα μέρη που θα χαθείς, όπως χανονται με την σειρά τους, οι κεντρικοί ήρωες, πιόνια σε ένα μεγαλύτερο παιχνίδι. Διαβάστε το σύντομα, πριν η ταινία που ετοιμάζεται βασισμένη στο βιβλίο, βγει στις σκοτεινές αίθουσες και καταστρέψει την μαγεία της ανάγνωσης.